Glówny księgowy biuro rachunkowe Lódź

Główny księgowy to osoba odpowiedzialna za prowadzenie rachunkowości w przedsiębiorstwie. Zazwyczaj główny księgowy jest zwierzchnikiem pozostałych księgowych w przedsiębiorstwie, a w szczególności księgowych prowadzących rachunkowość finansową (statutową). 

W prawie polskim nie występuje wymóg posiadania głównego księgowego przez przedsiębiorstwo. Funkcja ta, historycznie bardzo wysoko umiejscowiona w strukturze zarządzania, traci coraz bardziej na znaczeniu, zastępowana przez funkcję kontrolera, skoncentrowaną znacznie bardziej na kontroli kosztów i wykonaniu budżetów. W wielu przedsiębiorstwach funkcja głównego księgowego zdegradowana została do prowadzenia jedynie rachunkowości statutowej, wynikającej z przepisów prawa, podczas gdy rachunkowość zarządcza oraz raportowanie konsolidacyjne spółki, będącej częścią grupy kapitałowej, prowadzone są przez kontrolera oraz w krajach nierozwiniętych przez dyrektora finansowego.

Stanowisko głównego księgowego istnieje również w jednostkach sektora finansów publicznych.

Budżetowanie kroczące biuro rachunkowe Lódź

Budżetowanie kroczące (ang. continuous budgeting, rolling budget) – jeden ze sposobów tworzenia budżetu, polegający na opracowywaniu budżetu w sposób ciągły – kroczący i sprowadza się do ciągłego uaktualniania i uszczegółowiania budżetu opracowanego na kolejne okresy (np. kolejne miesiące lub kwartały roku). Jest to jednocześnie budżet sporządzany dla niezmiennego pełnego okresu budżetowego, np. pełnego roku, niezależnie od roku kalendarzowego, obrachunkowego. Pod koniec każdego okresu budżetowego (miesiąca, kwartału) budżety na następne okresy (11 kolejnych miesięcy lub trzy kolejne kwartały) zostają poddawane analizie i aktualizacji.

W budżecie kroczącym szczególna uwaga jest poświęcona okresom najbliższym, dla których informacje mogą zostać dość precyzyjnie określone. Dla pozostałych okresów ustala się budżety, ze stopniem szczegółowości możliwym do uzyskania w tej stosunkowo odległej perspektywie. W następnym okresie aktualizuje się i uszczegóławia budżety kolejnych podokresów, uwzględniając następne miesiące lub kwartały dla opracowania budżetu „zamkniętego” okresu planistycznego. W efekcie takiego budżetowania przedsiębiorstwo w każdym dowolnym okresie ma budżet opracowany na pełny rok obrotowy, co zapewnia stabilny horyzont działalności. Poza tym budżet jest ciągle weryfikowany o zdarzenia, które wystąpiły w przeszłości i jest uaktualniany o zdarzenia, które mogą wystąpić w przyszłości.

Zalety budżetu kroczącego

• aktualność budżetu,
• obniżenie stopnia niepewności, gdyż w ciągle zmieniającym się otoczeniu gospodarczym budżet kroczący jest bardziej efektywny i daje poczucie bezpieczeństwa,
• oparcie procesu planowania i kontroli na ostatnim realistycznym budżecie, a nie na założeniach budżetu przygotowywanego raz na rok,
• objęcie przewidywaniami dłuższego okresu niż przy budżetowaniu konwencjonalnym,
• wypracowanie nawyków u pracowników do bieżącego planowania i dokonywania kontroli wykonania,
• większe przystosowanie się do zmian zachodzących w przedsiębiorstwie i w jego otoczeniu,

 Wady budżetowania kroczącego

• pracochłonność i czasochłonność tworzenia budżetu, a co za tym idzie również jego kosztowność,
• dostosowanie budżetu do bieżących możliwości, hamujące w ten sposób kreatywność i determinację,
• możliwość znużenia pracowników ciągłym tworzeniem budżetów,
• aktualizacja standardów kosztów i cen rozliczeniowych dla transakcji wewnętrznych przyczynia się do różnej wyceny zapasów i różnych wartości odchyleń, problem ten jest szczególnie dotkliwy w przedsiębiorstwach wytwarzających szeroki asortyment wyrobów.

Budżetowanie biuro rachunkowe Lódź

Budżetowanie – jest jednym z instrumentów rachunkowości zarządczej, wspomagającym osiąganie celów przedsiębiorstw. Jest to proces obejmujący projektowanie, tworzenie i zatwierdzanie budżetu, a także jego późniejszą kontrolę. Budżetowanie jest wynikiem planowania zamierzeń rozwojowych przedsiębiorstwa, wskazującego cele i kierunki jego działania oraz sposób wykorzystania zasobów. Budżetowanie jest kwantyfikowaniem założeń przyjętych w planach, ich uszczegółowieniem i ma za zadanie przypisanie konkretnych środków i działań do miejsc i czasu ich wykonania oraz osób odpowiedzialnych, jak również ich kontrolę. Pomiędzy planowaniem, budżetowaniem a kontrolą istnieje związek dwukierunkowy. Wzajemna relacja powoduje potrzebę regularnego rewidowania przyjętych założeń.

Budżet to finansowy plan działania przedsiębiorstwa, który prezentuje sposób alokacji zasobów wyrażony w jednostkach pieniężnych lub w jednostkach naturalnych, sporządzany na okres roku lub na czas trwania projektu, zaakceptowany i realizowany przez pracowników poszczególnych szczebli zarządzania.

Wyróżnia się budżet stały (opracowany dla jednego poziomu działalności) i elastyczny (tworzony w oparciu o analizę czynników zmienności kosztów dla różnych poziomów działalności).

Wyodrębniamy różne typy budżetowania:

• budżetowanie kroczące – stworzenie dokładnego budżetu dla pierwszego kwartału oraz ogólnego dla pozostałych kwartałów;
• przyrostowe – stworzenie budżetu na podstawie danych z poprzedniego okresu najczęściej pomnożonych o odpowiedni wskaźnik, „od zera” – opracowanie budżetu na podstawie dokładnej analizy, tak jakby był on wdrażany dla danej jednostki po raz pierwszy;
• odgórne – opracowanie budżetu na poziomie menadżerów wyższego szczebla zarządzania;
• budżetowanie partycypacyjne – kierownictwo opracowuje strategie firmy, a pracownicy opracowują budżety cząstkowe.

Budżetowanie składa się z:

1. opracowania założeń do budżetu,
2. opracowania budżetu,
3. uzgodnienia i zatwierdzenia budżetu,
4. kontroli wykonania budżetu,
5. reakcji na wyniki kontroli.

Do funkcji budżetowania można zaliczyć:

• mobilizowanie do okresowego planowania,
• koordynacja działań i współpracy,
• umożliwienie komunikowania zamierzeń,
• dostarczanie podstaw do kontroli i oceny dokonań,
• dostarczanie danych do opracowania systemów motywacyjnych.

Budżet elastyczny biuro rachunkowe Lódź

Budżet elastyczny – budżet, który jest tworzony w taki sposób, aby było możliwe korygowanie wstępnie zaplanowanych wielkości w zależności od rzeczywistych rozmiarów działalności i rozwoju pozycji przedsiębiorstwa.

Poszczególne pozycje budżetu mogą być dostosowywane do każdego poziomu rozmiarów działalności danego przedsiębiorstwa. Niezbędne jest sprecyzowanie jednej wielkości, opisującej rozmiary działalności. Może to być np. miara produkcji wykazana w ilości wytworzonej produkcji lub maszynogodzinach. Zakłada się z góry, że poziom poszczególnych pozycji kosztów jest uzależniony od upływu czasu, rozmiarów prowadzonej działalności, bądź od obu wymienionych elementów jednocześnie. Oprócz tego wszystkie koszty muszą zostać podzielone na koszty stałe i zmienne wobec tej wielkości.

Koszty całkowite = koszty zmienne + koszty stałe

W praktyce kreowanie budżetu elastycznego sprowadza się do definiowania formuł, które będą obrazować zależność między wysokością pozycji danego budżetu a przyjętą jednostką rozmiarów działalności.

Na przykład, budżet przychodów ze sprzedaży można wyrazić funkcją:

S(q)=∑ⁿ_i=1 pᵢ x qᵢ

gdzie:

S - przychody ze sprzedaży

p - cena produktu

q - rozmiary sprzedaży

i - 1,2,3,…, n- poszczególne produkty

Zastosowanie tego modelu budżetowania jest wskazane szczególnie tym jednostkom gospodarczym, których koszty zmienne stanowią wysoki udział kosztów całkowitych. Metoda ta jest o tyle efektywna, że w fazie sporządzania budżetu trudno jest przewidzieć rzeczywistą wielkość produkcji. Zaletą budżetowania elastycznego jest to, że pozwala ona z góry określić uzasadniony poziom kosztów dla różnych możliwych rozmiarów działalności. Możliwa jest kontrola wykonania budżetu prowadzona w stosunku do budżetu zakładającego faktyczne, a nie planowane rozmiary działalności. Budżet elastyczny jest sporządzany dla różnych rozmiarów działalności i dzięki możliwości reakcji na zmiany warunków gospodarczych jego stosowanie może w dużym stopniu ułatwić interpretację stopnia wykonania. Tym samym przedsiębiorstwo będzie miało możliwość podjęcia skutecznych działań, które wpłyną na poprawę wyniku finansowego. Wadą tej metody jest to, że jej stosowanie staje się bardzo pracochłonne w przypadku występowania bardziej skomplikowanych powiązań między poziomem kosztów a rozmiarami działalności.