Placa brutto biuro rachunkowe Łódź

Płaca brutto (ang. gross salary) – wynagrodzenie całkowite, przed odliczeniem podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne opłacanych przez pracownika. W praktyce tym terminem określa się wysokość wynagrodzenia określonego w umowie o pracę, które przed wypłaceniem pracownikowi podlega potrąceniom wynikającym z prawa.

W Polsce płaca brutto składa się z następujących elementów:

• wynagrodzenia netto (potocznie: „na rękę”);
• składek na ubezpieczenia społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracownika) oraz chorobowe i zdrowotne;
• zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wynagrodzenie brutto w Polsce nie obejmuje składek na ubezpieczenia społeczne odprowadzanych przez pracodawcę a wyliczanych od wynagrodzenia pracownika. Całość obciążeń związanych z wypłatą wynagrodzeń po stronie pracodawców obejmuje:

• płacę brutto;
• składki na ubezpieczenie społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracodawcę) oraz wypadkowe;
• składkę na Fundusz Pracy;
• składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dla odróżnienia od płacy brutto całość powyższych obciążeń określa się potoczenie płacą brutto-brutto lub łącznym kosztem pracodawcy. Pomimo formalnego podziału na część płaconą przez pracodawcę i pracownika rozliczenia wszystkich składek oraz zaliczek na poczet rozliczeń podatkowych są prowadzone przez pracodawcę.

Należności krótkoterminowe biuro rachunkowe Lódź

Należności krótkoterminowe – to wszystkie należności z tytułu dostaw i usług, niezależnie od terminu spłaty oraz całość lub część należności z innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, które są wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Wśród należności krótkoterminowych, oprócz ogółu należności będących efektem bezgotówkowej sprzedaży materiałów, towarów, produktów, ujmuje się wymagane w ciągu 12 miesięcy:

• należności z tytułu rozliczeń publiczno-prawnych (ceł, dotacji, podatków, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych),
• należności z tytułu leasingu finansowego,
• należności od pracowników, od właścicieli,
• należności dochodzone na drodze sądowej.

Należności krótkoterminowe ujmuje się w bilansie w grupie aktywów obrotowych. Są one wyceniane w bilansie w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności. Kwota wymaganej zapłaty oznacza wartość nominalną powiększoną o ewentualne odsetki, gdy dłużnik nie dokonał spłaty w ustalonym terminie. Ostrożność w wycenie należności oznacza, że jednostka powinna ocenić czy istnieje ryzyko niewpłynięcia części bądź całości środków od dłużników, nie rzadziej niż na dzień bilansowy. Jeśli tak – jednostka powinna utworzyć odpis aktualizujący należności. Zmniejsza on wartość należności w bilansie i jest dla firmy kosztem. Wskazówki dotyczące zasad tworzenia odpisów zawarte są w Ustawie o Rachunkowości.

Koszty rodzajowe biuro rachunkowe Lódź

Koszty rodzajowe w rachunkowości – inaczej koszty w układzie rodzajowym, to koszty proste bieżącej działalności, które zostały poniesione w danym okresie sprawozdawczym, przedstawione w podziale na rodzaje. Koszty rodzajowe informują o wartości i rodzaju kosztów, które zostały poniesione w ramach podstawowej działalności operacyjnej (działalności statutowej) prowadzonej przez jednostkę gospodarczą.

Przykładowa prezentacja kosztów rodzajowych:

1. Zużycie materiałów i energii:
   • zużycie materiałów podstawowych i pomocniczych,
   • zużycie opakowań,
   • zużycie materiałów biurowych,
   • zużycie energii elektrycznej i cieplnej,
   • zużycie ciepłej i zimnej wody,
   • zużycie gazów,
   • zużycie pary wodnej.
2. Usługi obce:
   • transportowe,
   • budowlane,
   • remontowe,
   • składowania,
   • łączności (telekomunikacyjne, pocztowe itp.),
   • poligraficzne,
   • informatyczne,
   • bankowe,
   • wykonanie ekspertyz i badań,
   • tłumaczenie tekstu,
   • pozostałe usługi np. (pranie odzieży, utrzymanie czystości).
3. Podatki i opłaty:
   • podatek od nieruchomości,
   • podatek od środków transportu,
   • podatek akcyzowy,
   • opłaty skarbowe,
   • opłaty sądowe i notarialne,
   • opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów,
   • roczne opłaty licencyjne uprawniające do wykonywania działalności.
4. Wynagrodzenia:
   • wartości wynagrodzenia brutto wypłacanego w formie pieniężnej,
   • wartości świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalent,
5. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia z tytułu wynagrodzeń:
   • składki z tytułu ubezpieczeń społecznych opłaconych ze środków pracodawcy,
   • składki na fundusz pracy,
   • składki na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych,
   • odzież ochronna i robocza,
   • świadczenia rzeczowe związane z bezpieczeństwem i higieną pracy,
   • szkolenie pracowników,
   • dopłaty do okresowych biletów za dojazdy pracowników do pracy.
6. Amortyzacja:
   • planowe zużycie środków trwałych,
   • planowe zużycie wartości niematerialnych i prawnych.
7. Pozostałe koszty:
   • ubezpieczenia majątkowe,
   • koszty krajowych i zagranicznych podróży służbowych,
   • koszty reprezentacji i reklamy,
   • koszty wynajęcia kwater lub ryczałtu za noclegi w przypadku czasowego zatrudnienia pracowników poza miejscem stałego zatrudnienia,
   • wypłaty ryczałtów za używanie przez pracowników własnych samochodów dla celów służbowych.

Koszty rodzajowe ujmowane są na kontach zespołu 4 Zakładowego Planu Kont (Koszty według rodzaju i ich rozliczanie). Do kosztów ujmowanych w zespole 4 nie zalicza się m.in. kosztów przypadających, zgodnie z zasadą współmierności, na bieżący okres, ale jeszcze nieponiesionych (rozliczeń międzyokresowych biernych), kosztów związanych z utrzymaniem inwestycji w nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, kosztów działalności socjalnej (zakładowych stołówek, hoteli robotniczych). Układ rodzajowy kosztów jest wykorzystywany dla potrzeb sprawozdawczości finansowej:

• jednostki gospodarcze sporządzające rachunek zysków i strat w wersji porównawczej wykazują w nim koszty według rodzaju;
• jednostki prezentujące kalkulacyjny rachunek zysków i strat ujawniają dane o kosztach rodzajowych w informacji dodatkowej.

Informacje o kosztach według rodzaju są w małym stopniu przydatne do zarządzania przedsiębiorstwem, ponieważ nie pokazują, w jakim celu zostały poniesione koszty. Stanowią one jedynie punkt wyjścia do dalszego rozliczania kosztów według miejsc ich powstawania oraz do kalkulacji kosztów różnych obiektów, w tym m.in. produktów.

Kapital obrotowy brutto biuro rachunkowe Lódź

Kapitał obrotowy brutto – kapitał zaangażowany w finansowanie całkowitej wartości aktywów obrotowych przedsiębiorstwa, tj. finansowania działalności bieżącej przedsiębiorstwa. Wartość kapitału obrotowego brutto stanowią następujące aktywa obrotowe:

• zasoby pieniężne (gotówka, depozyty na rachunkach bankowych, lokaty w krótkoterminowych papierach wartościowych),
• należności (z tytułu dostaw i usług; z tytułu podatków i ceł; z tytułu dotacji; z tytułu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, i innych świadczeń; inne należności; należności dochodzone na drodze sądowej),
• zapasy (materiały, produkcja w toku, wyroby gotowe, towary, części zamienne maszyn i urządzeń, opakowania, paliwo),
• rozliczenia międzyokresowe krótkoterminowe.

Faktura biuro rachunkowe Lódź

Faktura – dokument sprzedaży, rodzaj rachunku zawierającego szczegółowe dane o transakcji:

• dane identyfikujące dokument: numer, data wystawienia
• strony kupna-sprzedaży: sprzedawca i nabywca
• specyfikacja przedmiotu transakcji: nazwa towaru lub usługi, liczba, cena, wartość
• dane do rozliczenia obowiązujących podatków
• podsumowanie: cyframi i słownie
• informacja o uzgodnionych terminach i formie zapłaty
• informacje dodatkowe: sposób odbioru, miejsce dostawy i inne
• podpisy uczestników transakcji (obecnie w Polsce wymagane wyłącznie w przypadku faktury VAT RR, wystawianej w transakcjach z rolnikami ryczałtowymi).

Faktura VAT – szczególny rodzaj rachunku wystawiany przez podatników podatku VAT, podlegający osobnym przepisom.

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem, faktura taka powinna zawierać przynajmniej:

• nazwy i adresy sprzedawcy i nabywcy oraz ich numery NIP
• miesiąc dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia dokumentu
• numer kolejny faktury
• nazwę towaru lub usługi (przedmiotu transakcji)
• jednostkę miary i liczbę sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług
• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
• wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto)
• stawki podatku
• sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku, zwolnionych z podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
• wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, zwolnionych z podatku lub niepodlegających opodatkowaniu
• kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem (brutto), wyrażoną cyframi.

Faktura powinna być wystawiona przynajmniej w dwóch egzemplarzach. Obecnie nie obowiązuje już rozróżnienie na „oryginał” i „kopię” faktury.

Tradycyjnie faktura wystawiana jest na papierze, jednak w pewnych okolicznościach dopuszczona jest postać elektroniczna (e-faktura).

Faktura elektroniczna (e-faktura) to dokument elektroniczny, który zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, zrównuje się prawnie z fakturą tradycyjną, czyli papierową. Od 01.01.2011 obowiązuje nowe Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17.12.2010 w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 249, poz. 1661). Rozporządzenie to jest bardziej liberalne niż poprzednie, ponieważ pozostawia podatnikowi swobodę w zakresie sposobu zapewnienia autentyczności i integralności e-faktury.

Za pomocą e-faktury można rozliczać się z fiskusem tak samo jak przy użyciu faktury tradycyjnej. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego faktura przesłana w formie elektronicznej, a następnie wydrukowana u odbiorcy nadal może być traktowana jako faktura tradycyjna (papierowa) i nie musi spełniać wymagań dla faktury elektronicznej.

Podstawowym warunkiem stosowania faktur w formie elektronicznej jest uzyskanie wcześniejszej akceptacji od kontrahentów. Akceptacja nie musi być zawarta w dokumentacji firmy, nie trzeba też o niej informować urzędu skarbowego. Opłacenie pierwszej e-faktury przez kontrahenta uznawane jest za wyrażenie zgody na elektroniczną wersję faktur. Wystawianie i przesyłanie e-faktur można rozpocząć następnego dnia po dokonaniu akceptacji przez odbiorcę. Z akceptacją e-faktur ściśle wiąże się też utrata prawa do ich wystawiania. Podatnik traci prawo do stosowania faktur elektronicznych (w przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury) od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji.

Faktura pro forma – dokument będący zapowiedzią lub propozycją faktury (zwykle faktury VAT). Nie jest dokumentem księgowym.

Obowiązek dokumentacji operacji gospodarczych przy pomocy faktur definiuje ustawa z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (z późniejszymi zmianami), która popularnie zwana jest ustawą o VAT.

Zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485). Wcześniej zasady te zawierały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360). Jeszcze wcześniej obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z 28 listopada 2008 w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337).

EBITDA

EBITDA (ang. earnings before interest, taxes, depreciation and amortization) – zysk operacyjny przedsiębiorstwa przed potrąceniem odsetek od zaciągniętych zobowiązań oprocentowanych (kredytów, obligacji), podatków, amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych (ang. amortization) oraz amortyzacji (deprecjacji) rzeczowych aktywów trwałych (ang. depreciation).

EBITDA = przychody – koszty operacyjne bez amortyzacji i deprecjacji

lub

EBITDA = wynik operacyjny + deprecjacja rzeczowych aktywów trwałych + amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

EBITA biuro rachunkowe Lódź

EBITA (ang. earnings before interest, taxes and amortization) – zysk operacyjny przedsiębiorstwa przed potrąceniem odsetek od zaciągniętych zobowiązań oprocentowanych (kredytów, obligacji), podatków oraz amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

Można go obliczyć dodając do zysku operacyjnego wartość amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja rzeczowych aktywów trwałych nie jest wliczana w EBITA, gdyż w języku angielskim termin amortization odnosi się wyłącznie do amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, a amortyzację rzeczowych aktywów trwałych nazywa się terminem depreciation. Oba rodzaje amortyzacji w rozumieniu języka angielskiego obejmuje EBITDA.

Association of Chartered Certified Accountants biuro rachunkowe Lódź

Association of Chartered Certified Accountants, ACCA – międzynarodowa organizacja zrzeszająca specjalistów z zakresu finansów, rachunkowości i zarządzania. Według stanu z marca 2013 ACCA ma na całym świecie w 173 krajach 162 tysięcy członków i 428 tysięcy studentów. ACCA ma swoje główne biuro w Londynie podczas gdy administracja znajduje się w Glasgow w Wielkiej Brytanii.

Początki ACCA sięgają w 1904 roku, gdy 8 założycieli sformowało London Association of Accountants. Po wielu zmianach w organizacji w 1996 roku ostatecznie przyjęła ona nazwę Association of Chartered Certified Accountants.

ACCA nadaje następujące uprawnienia:

• CAT, Certified Accounting Technician (Licencjonowany Technik Księgowości) – aby uzyskać tytuł CAT należy zdać kombinację 9 egzaminów oraz posiadać 1 rok doświadczenia uzyskanego przed, w trakcie lub po zakończeniu egzaminów.
• ACCA – aby zostać członkiem stowarzyszonym (Affiliate) należy zdać lub być zwolnionym z 14 egzaminów. Można być zwolnionym z maksymalnie 9 egzaminów. Aby zostać członkiem pełnym ACCA należy ponadto zdać moduł o etyce w zawodzie, mieć co najmniej 3 udokumentowane lata doświadczenia w zawodzie oraz wypełnić 13 tzw. performance objectives.
• Licencjat w Stosowanej Rachunkowości (Applied Accounting) – przyznawany wspólnie z Oxford Brooks University w Wielkiej Brytanii.
• MBA (Master of Business Administration) – przyznawany wspólnie z Oxford Brooks University.

Aby uzyskać tytuł stowarzyszonego członka ACCA należy zdać (lub być zwolnionym) 14 egzaminów.

• Moduł "Knowledge"

F1 – Accountant in Business (Księgowy w Biznesie)

F2 – Management Accounting (Rachunkowość Zarządcza)

F3 – Financial Accounting (Rachunkowość Finansowa)

• Moduł "Skills"

F4 – Corporate and Business Law (Prawo Biznesowe i Prawo Przedsiębiorstw)

F5 – Performance Management (Ocena Zyskowności)

F6 – Taxation (Podatki)

F7 – Financial Reporting (Raportowanie Finansowe)

F8 – Audit and Assurance (Audyt i Usługi Audytorskie)

F9 – Financial Management (Zarządzanie Finansami)

• Moduł "Essentials"

P1 – Governance, Risk and Ethics (Zarządzanie, Ryzyko i Etyka)

P2 – Corporate Reporting (Raportowanie w Przedsiębiorstwie)

P3 – Business Analysis (Analiza Biznesowa)

• Moduł "Options" (do wyboru 2 z 4 poniższych)

P4 – Advanced Financial Management (Zaawansowane Zarządzanie Finansami)

P5 – Advanced Performance Management (Zaawansowana Ocena Zyskowności)

P6 – Advanced Taxation (Zaawansowane Zagadnienia Podatkowe)

P7 – Advanced Audit and Assurance(Zaawansowany Audyt)

 

Przedstawicielstwo ACCA działa w Polsce od 2004 roku. Jego działalność skupia się głównie na promocji kwalifikacji ACCA, szerzeniu wiedzy z zakresu finansów, tworzeniu dobrych praktyk oraz dzieleniu się nimi ze środowiskiem finansistów. Organizacja wspiera i aktywizuje studentów oraz członków ACCA. ACCA Polska jest również organizatorem CFO European Summit – corocznej konferencji dla osób zarządzających finansami największych firm i instytucji w Polsce i Europie.