Rzeczowe aktywa trwale biuro rachunkowe Lódź

Rzeczowe aktywa trwałe – część aktywów trwałych jednostki gospodarczej, które posiadają materialną formę (w odróżnieniu od wartości niematerialnych i prawnych). Pojęcie rzeczowych aktywów trwałych dokładniej precyzuje Ustawa o Rachunkowości oraz Międzynarodowy Standard Rachunkowości (tzw. MSR) nr 16.

W skład rzeczowych aktywów trwałych wchodzą:

• środki trwałe,
• środki trwale w budowie,
• zaliczki na środki trwałe w budowie

rzeczowe aktywa trwałe:

• a. grunty
  • budowle, lokale, magazyny
  • urządzenia, maszyny
  • środki transportu
  • ulepszenia w obcych środkach trwałych
• b. środki trwałe w budowie
  • środki trwale w czasie budowy, montażu lub ulepszenia

MSR 10 biuro rachunkowe Lódź

MSR 10, Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego, (MSR 10, IAS 10) – jeden z międzynarodowych standardów rachunkowości. Standard określa, w jakich sytuacjach jednostka stosująca MSSF powinna skorygować sprawozdanie finansowe o skutki zdarzeń zaistniałych po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Określa również, jakie informacje jednostka jest zobowiązana ujawnić w sprawozdaniu finansowym w związku ze zdarzeniami po zakończeniu okresu objętego sprawozdaniem. Standard został wydany przez Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości w grudniu 2003 r. i obowiązuje dla okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. i później.

Zgodnie z MSR 10 zdarzenia po zakończeniu okresu sprawozdawczego dzielą się na dwa rodzaje:

1. zdarzenia, które potwierdzają istnienie określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy. Wystąpienie takich zdarzeń wymaga wprowadzenia korekt do sprawozdania finansowego;
2. zdarzenia, które potwierdzają zaistnienie określonego stanu po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Wystąpienie tych zdarzeń nie wymaga korekt do sprawozdania finansowego, ale może wymagać dodatkowego ujawnienia w sprawozdaniu finansowym.

MSR 10 odnosi się do wszystkich zdarzeń pomiędzy końcem okresu sprawozdawczego a datą zatwierdzenia sprawozdania do publikacji. Są to zarówno zdarzenia o pozytywnym, jak i negatywnym wpływie na działalność jednostki. Zdarzenia po zakończeniu okresu sprawozdawczego to wszystkie zdarzenia mające miejsce do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego do publikacji. Co do zasady, przez datę zatwierdzenia sprawozdania do publikacji rozumiana jest data, kiedy sprawozdanie zostaje zatwierdzone oraz wydane przez kierownictwo jednostki akcjonariuszom/udziałowcom lub radzie nadzorczej. Data zatwierdzenia do publikacji musi zostać ujawniona w sprawozdaniu wraz z informacją, kto/który organ dokonał zatwierdzenia sprawozdania do publikacji.

Zdarzenia, które nie potwierdzają istnienia określonego stanu na koniec okresu sprawozdawczego nie wymagają ich ujęcia w sprawozdaniu finansowym (poza zagrożeniem kontynuacji działalności). Jednak w przypadku, gdy zdarzenia te są istotne, standard wymaga ich ujawnienia. Każdorazowo jednostka powinna ujawnić charakter takich zdarzeń oraz oszacować i wskazać ich skutki finansowe. Gdy oszacowanie skutków finansowych nie jest wiarygodnie możliwe, jednostka jest zobowiązana ujawnić ten fakt. Pojęcie istotności definiowane jest w MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych – pominięcie informacji jest istotne, gdy może wprowadzić odbiorcę sprawozdania finansowego w błąd. Przy określeniu istotności brana jest pod uwagę wielkość i rodzaj pominiętej informacji, z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących zdarzeniu.

Zapisy aktualnego Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 10 Zdarzenia następujące po zakończeniu okresu sprawozdawczego obowiązują dla okresów rozpoczynających się 1 stycznia 2005 r. i później. Standard ten został wydany przez Komitet Międzynarodowych Standardów Rachunkowości w grudniu 2003 r. i zastąpił wydany w maju 1999 r. Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 10 Zdarzenia po dniu bilansowym.
Kwestie regulowane przez MSR 10 na gruncie krajowych przepisów rachunkowości ujęte są w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 7 Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dacie bilansu – ujęcie i prezentacja.

Zdarzenia potwierdzające istnienie określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy:

• rozstrzygnięcie sprawy sądowej (potwierdza istnienie na koniec okresu sprawozdawczego zobowiązania jednostki do spełnienia określonych świadczeń);
• upadłość odbiorcy jednostki, od którego jednostka wykazuje należności na koniec okresu sprawozdawczego (potwierdza prawdopodobieństwo nieściągalności należności od jednostki postawionej w stan upadłości);
• ostateczne ustalenie przychodów ze sprzedaży składnika aktywów, sprzedanego przed zakończeniem okresu sprawozdawczego lub ceny nabycia składnika aktywów zakupionego przed końcem okresu sprawozdawczego;
• identyfikacja błędów występujących w sprawozdaniu finansowym.

Zdarzenia potwierdzające zaistnienie określonego stanu po zakończeniu okresu sprawozdawczego:

• spadek wartości godziwej inwestycji (np. spadek rynkowej ceny paliwa dla przedsiębiorstw paliwowych);
• zadeklarowanie dywidend należnych posiadaczom instrumentów kapitałowych.

Wyjątkiem od powyższego są zdarzenia mające wpływ na kontynuację działalności jednostki. W przypadku, gdy po zakończeniu okresu sprawozdawczego okazuje się, że jednostka nie będzie kontynuowała działalności, zdarzenie takie wymaga ujęcia w sprawozdaniu finansowym, mimo iż może nie potwierdzać określonego stanu na dzień kończący okres sprawozdawczy. Do takiej sytuacji może dojść na skutek postanowienia kierownictwa jednostki o jej likwidacji lub zaprzestaniu działalności, a także w przypadku braku alternatywy dla likwidacji jednostki lub zaprzestania przez nią działalności. W przypadku, gdy na skutek zdarzeń po zakończeniu okresu sprawozdawczego, kierownictwo jednostki jest świadome występowania poważnego zagrożenia dla jej działalności, informacje takie wymagają ujawnienia w sprawozdaniu finansowym.

Bilans rachunkowość biuro rachunkowe Lódź

Bilans – zestawienie aktywów i pasywów jednostki sporządzane na początek (bilans otwarcia) i koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego) w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości. Należy do obowiązkowych sprawozdań finansowych.

Bilans stanowi fotografię składników majątkowych przedsiębiorstwa i źródeł ich finansowania w określonym momencie. Jest obowiązkowym elementem sprawozdania finansowego i informuje o zasobach kontrolowanych przez jednostkę oraz sposobach ich pozyskania (zobowiązaniach i kapitałach własnych).

W międzynarodowych standardach rachunkowości (MSR) zamiast określenia „bilans” funkcjonuje nazwa: „sprawozdanie z sytuacji finansowej” (ang. statement of financial position). MSR nie narzucają (w przeciwieństwie do ustawy o rachunkowości) sztywnego nazewnictwa oraz formy prezentacji danych finansowych jednostki w sprawozdaniu finansowym, stad też np. spółki notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie sporządzające sprawozdania finansowe według MSR często stosują takie określenia jak w ustawie o rachunkowości, to jest „bilans” zamiast „sprawozdanie z sytuacji finansowej”.

Jedną z pozycji bilansu jest zysk / strata, wykazywany w drugim obowiązkowym elemencie sprawozdania jakim jest rachunek zysków i strat (rachunek wyników).

Aktywa

A.	Aktywa trwałe
	I.	Wartości niematerialne i prawne
		1.	Koszty zakończonych prac rozwojowych
		2.	Wartość firmy
		3.	Inne wartości niematerialne i prawne
		4.	Zaliczki na wartości niematerialne i prawne
	II.	Rzeczowe aktywa trwałe
		1.	Środki trwałe
			a)	grunty (w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu)
			b)	budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej
			c)	urządzenia techniczne i maszyny
			d)	środki transportu
			e)	inne środki trwałe
		2.	Środki trwałe w budowie
		3.	Zaliczki na środki trwałe w budowie
	III.	Należności długoterminowe
		1.	Od jednostek powiązanych
		2.	Od pozostałych jednostek
	IV.	Inwestycje długoterminowe
		1.	Nieruchomości
		2.	Wartości niematerialne i prawne
		3.	Długoterminowe aktywa finansowe
		4.	Inne inwestycje długoterminowe
	V.	Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
		1.	Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe
B.	Aktywa obrotowe
	I.	Zapasy
		1.	Materiały
		2.	Półprodukty i produkty w toku
		3.	Produkty gotowe
		4.	Towary
		5.	Zaliczki na dostawy
	II.	Należności krótkoterminowe
		1.	Należności od jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Należności od pozostałych jednostek
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń...
			c)	inne
			d)	dochodzone na drodze sądowej
	III.	Inwestycje krótkoterminowe
		1.	Krótkoterminowe aktywa finansowe
		2.	Inne inwestycje krótkoterminowe
	IV.	Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe

Pasywa
A.	Kapitał (fundusz) własny
	I.	Kapitał (fundusz) podstawowy
	II.	Należne wpłaty na kapitał ... (wielkość ujemna)
	III.	Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
	IV.	Kapitał (fundusz) zapasowy
	V.	Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
	VI.	Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
	VII.	Zysk (strata) z lat ubiegłych
	VIII.	Zysk (strata) netto
	IX.	Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
B.	Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
	I.	Rezerwy na zobowiązania
		1.	Rezerwa z tyt. odroczonego podatku dochodowego
		2.	Rezerwa na świadczenia emerytalne i podobne
		3.	Pozostałe rezerwy
	II.	Zobowiązania długoterminowe (powyżej 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	inne
	III.	Zobowiązania krótkoterminowe (do 12 miesięcy)
		1.	Wobec jednostek powiązanych
			a)	z tytułu dostaw i usług
			b)	inne
		2.	Wobec pozostałych jednostek
			a)	kredyty i pożyczki
			b)	z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
			c)	inne zobowiązania finansowe
			d)	z tytułu dostaw i usług
			e)	zaliczki otrzymane na dostawy
			f)	zobowiązania wekslowe
			g)	z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń
			h)	z tytułu wynagrodzeń
			i)	inne
		3.	Fundusze specjalne
	IV.	Rozliczenia międzyokresowe
		1.	Ujemna wartość firmy
		2.	Inne rozliczenia międzyokresowe

Bilans jednostki gospodarczej powinien posiadać następujące cechy:

• zupełność,
• rzetelność,
• sprawdzalność,
• ciągłość,
• przejrzystość.

Zupełność bilansu oznacza, że obejmuje on dane dotyczące zdarzeń gospodarczych, które wystąpiły w danym okresie. Rzetelność, to prezentacja składników zgodnie ze stanem rzeczywistym co do ich rodzaju i wartości. Sprawdzalność, to możliwość porównania pozycji bilansu ze źródłami z których pochodzą pod względem kompletności i poprawności. Zasada ciągłości oznacza, że bilans zamknięcia jednego okresu jest bilansem otwarcia następnego okresu. Przejrzystość bilansu jest zachowana, gdy bilans przyjmuje odpowiednią formę prezentacji, pozycje są grupowane według treści ekonomicznej, ich ujęcie umożliwia analizę stanu środków i źródeł ich finansowania oraz orientację w sytuacji finansowej.

Zgodnie z IV Dyrektywą Unii Europejskiej bilans może być sporządzony w układzie jednostronnym lub dwustronnym.

W formie dwustronnej składniki majątku (aktywa) są wykazywane oddzielnie od źródeł ich finansowania (kapitału własnego i zobowiązań). W wersji jednostronnej aktywa są przedstawiane na przemian ze źródłami ich finansowania. W układzie jednostronnym uwidacznia się podejście właścicielskie: jest on tak prezentowany, aby dostarczał informację inwestorowi o wartości kapitału równoważonego aktywami netto. Formę dwustronną uznaje się za tradycyjną, jest ona stosowana szerzej niż jednostronna.

Tradycyjny bilans przedsiębiorstwa nie ujawnia wielu kategorii niematerialnych czynników wytwórczych charakterystycznych dla gospodarki opartej na wiedzy. Dlatego zgodnie z zasadami nowego działu rachunkowości finansowej, tj. rachunkowości aktywów kompetencyjnych i kapitału intelektualnego, zaleca się, aby obok tradycyjnego bilansu sporządzać bilans oparty na wiedzy lub bilans pełny. Bilans oparty na wiedzy stanowi logiczne rozwinięcie tradycyjnego bilansu, który został uzupełniony po stronie aktywów o część „Aktywa kompetencyjne” oraz po stronie pasywów o część „Kapitał intelektualny”. Aktywa kompetencyjne składają się z następujących pozycji sprawozdawczych: wiedza, umiejętności, doświadczenie oraz projekty badawcze. Na kapitał intelektualny składa się: kapitał intelektualny przyjęty, kapitał intelektualny wytworzony oraz kapitał doświadczenia. Z kolei bilans pełny dodatkowo zawiera części „Aktywa marketingowe” oraz „Kapitał relacji z otoczeniem”. Wprowadzenie tych kategorii sprawozdawczych nie narusza równowagi bilansowej, ponieważ wartości ekonomiczne prezentowane w nowych pozycjach bilansowych wynikają z dwustronnych zapisów operacji gospodarczych na odpowiadających im kontach księgowych. Bilans oparty na wiedzy oraz bilans pełny stanowią fakultatywny element sprawozdania finansowego, który można dołączać do informacji dodatkowej. Takie uzupełnienie sprawozdania finansowego, choć nie jest obowiązkowe, pozytywnie wpływa na jego cechy jakościowe, tj. istotność, wiarygodność, wierne odzwierciedlenie, przewaga treści nad formą oraz kompletność.