Zdarzenie gospodarcze rachunkowość Łódź

Zdarzenie gospodarcze – każde zdarzenie (fakt, zjawisko) związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez jednostki. Pojęcie z zakresu rachunkowości oznaczające zdarzenia wywołane działalnością jednostki gospodarczej w zakresie zaopatrzenia, produkcji i sprzedaży dóbr i usług.

Zdarzenie gospodarcze, które:

• jest wyrażone wartościowo;
• ma wpływ na stan majątku bądź źródła jego finansowania;
• ma wpływ na wynik finansowy jednostki;
• powoduje zmiany zawsze dwóch składników (zapis podwójny), a zmiany te są równoczesne i równe co do wartości (zapis dwustronny i jednakowy)

jest operacją gospodarczą.

Zdarzenie gospodarcze jest pojęciem szerszym niż operacja gospodarcza – każda operacja gospodarcza jest zdarzeniem gospodarczym, ale nie każde zdarzenie gospodarcze jest operacją gospodarczą. Zdarzenie gospodarcze pociąga za sobą określone operacje gospodarcze: np. podpisanie umowy z pracownikiem jest zdarzeniem gospodarczym, które w przyszłości spowoduje operację gospodarczą w postaci wypłaty wynagrodzenia. Zdarzenie gospodarcze, które nie jest operacją gospodarczą nie jest zaksięgowane. 

Podział zdarzeń gospodarczych

Operacje gospodarcze	Pozostałe zdarzenia gospodarcze
Wywołują zmiany w: samych tylko aktywach (operacje aktywne), samych pasywach (operacje pasywne), lub aktywach i pasywach jednocześnie (operacje aktywno-pasywne).	Nie wywołują bezpośrednio zmian ani w pasywach ani w aktywach. Jednak zdarzenia te mogą mieć w przyszłości wpływ na majątek i kapitał przedsiębiorstwa (np. zdarzenie gospodarcze w postaci wysłania zamówienia do dostawcy - w przyszłości, gdy zamówienie zostanie zrealizowane, jednostce powiększą się aktywa w postaci dostarczonego towaru i zwiększą pasywa - w postaci kredytu kupieckiego).
Są wyrażane wartościowo (w cenach) - np. operacja gospodarcza w postaci zakupu samochodu za gotówkę, zwiększa wartość środków trwałych o 40 000 zł oraz zmniejsza wartość gotówki na rachunku bankowym o 40 000 zł.	Nie są wyrażane wartościowo (są to np. przyjęte w przedsiębiorstwie normy, podpisane umowy o współpracy, itp.)
Podlegają obowiązkowi ewidencji księgowej	Nie są ewidencjonowane w księgach rachunkowych
Dokumentem je potwierdzającym jest dowód księgowy	Są dowolnie dokumentowane (np. poprzez umowę, list, e-mail)
Przykłady operacji gospodarczych	Przykłady pozostałych zdarzeń gospodarczych
zakup maszyn, urządzeń, materiałów do produkcji wypłata wynagrodzeń pracownikom otrzymanie zapłaty za towar, otrzymanie darowizny opłacenie podatku	zawarcie umowy z nowym pracownikiem umowa o założeniu konsorcjum wyznaczenie norm zużycia materiałów w przedsiębiorstwie otrzymanie zamówienia

Material biuro rachunkowe Lódź

Materiał – słowo wieloznaczne. W najbardziej ogólnym sensie jest to surowiec w postaci pierwotnej lub częściowo przetworzony, z którego wytwarza się produkty.

W języku potocznym nazwą tą określa się tkaniny. W dziedzinie naukowo-technicznej nazywanej badaniami materiałowymi materiał definiuje się jako każdą substancję, z której zrobione są analizowane wyroby. Wyróżnia się materiały konstrukcyjne, czyli takie, które wykorzystuje się do budowy urządzeń zwielokrotniających siłę ludzkich mięśni oraz materiały funkcjonalne, stosowane do budowy urządzeń zwielokrotniających działanie ludzkiego umysłu.

Przykłady:

• W przemyśle i zarządzaniu materiał to to, co wchodzi do procesu produkcji. Materiały w tym sensie dzieli się na materiały surowe i częściowo przetworzone, czyli półprodukty
• w rachunkowości materiały należą do aktywów obrotowych, są zapasami, i dzielą się na:
  • materiały podstawowe,
  • materiały pomocnicze,
  • paliwa,
  • części zamienne maszyn i urządzeń,
  • opakowania,
  • odpady,
  • inwentarz żywy.
• W botanice materiałem zapasowym są substancje gromadzone i zużywane przez roślinę na poszczególnych etapach rozwoju.
• W przemyśle tekstylnym materiałami są:
  • włókno – surowiec do produkcji przędz i nici
  • przędza – półprodukt do produkcji tkanin, dzianin, włóknin itp.
• w przemyśle odzieżowym materiały to: tkaniny, dzianiny, włókniny, które są półproduktami do produkcji odzieży.

Klasy materiałów:

• tkaniny
• metale
• półprzewodniki
• tworzywa sztuczne
• tworzywa naturalne
• minerały
• ceramika
• nanomateriały

Kalkulacja podzialowa ze wspólczynnikami biuro rachunkowe Lódź

Kalkulacja podziałowa ze współczynnikami. - metoda stosowana wtedy, gdy jednostka gospodarcza wytwarza w sposób masowy kilka prostych produktów najczęściej w oparciu o te same surowce. Wytwarzane wyroby często różnią się rozmiarem, formą, złożonością zdobienia itp.

W kalkulacji podziałowej ze współczynnikiem szczególnie istotne jest wyrażenie produkcji różnych wyrobów jednym miernikiem (w jednostkach umownych). W tym celu stosuje się współczynniki. Podstawą ich określenia może być ciężar wyrobów, ich powierzchnia lub pracochłonność. W przypadku bardzo prostych pod względem technologicznym wyrobów możliwe jest zastosowanie w przeliczeniu na jednostki umowne jednego współczynnika, natomiast w przypadku produktów złożonych wymagane jest opracowanie i zastosowanie odrębnych współczynników dla poszczególnych pozycji kalkulacyjnych.

Etapy procedury kalkulacji w metodzie podziałowej ze współczynnikami:

1. Obliczenie rozmiaru produkcji,
   1. Wyrobów, których produkcję rozpoczęto w ubiegłym roku
   2. Wyrobów, których produkcję rozpoczęto i zakończono w bieżącym roku
   3. Wyrobów, których produkcję rozpoczęto w bieżącym roku, ale jeszcze nie zakończono
2. Określenie stopnia przetworzenia remanentów.
3. Ustalenie współczynników.
4. Ustalenie sumy liczby jednostek współczynnikowych dla każdej pozycji kalkulacyjnej.
5. Obliczenie kosztu wytworzenia jednostki współczynnikowej.
6. Obliczenie jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego i produktu nie zakończonego.

Dźwignia operacyjna biuro rachunkowe Lódź

Dźwignia operacyjna – jest miarą wpływu zmian wartości przychodów netto ze sprzedaży na zysk operacyjny przedsiębiorstwa. Zysk operacyjny przedsiębiorstwa jest różnicą pomiędzy przychodami netto ze sprzedaży a kosztami operacyjnymi, obejmującymi zarówno koszty stałe, jak i koszty zmienne.

Koszty stałe nie zależą od skali działalności przedsiębiorstwa, czyli kształtują się w poszczególnych okresach (w krótkim i średnim terminie) na niezmiennym poziomie, niezależnie od zmian wielkości przychodów netto ze sprzedaży. W przeciwieństwie do nich koszty zmienne zwiększają się wraz ze wzrostem działalności produkcyjnej, usługowej czy handlowej. Do kosztów zmiennych w przypadku działalności produkcyjnej można zaliczyć m.in. koszty surowców, materiałów, energii zużytych w procesie produkcyjnym. Z kolei kosztami stałymi mogą być m.in. czynsze dzierżawne, pensje pracowników (w części nie powiązanej z wielkością produkcji), stałe opłaty licencyjne lub koszty konserwacji.

Można wykazać, że wyższy udział kosztów stałych w kosztach operacyjnych ogółem (wynikający z wyższego udziału aktywów trwałych w aktywach ogółem), przy innych warunkach niezmienionych, powoduje osiągnięcie wyższej dźwigni operacyjnej przez przedsiębiorstwo. Oznacza to wyższą wrażliwość zysków operacyjnych na zmiany wielkości przychodów netto ze sprzedaży (procentowy wzrost lub spadek zysku operacyjnego jest wyższy niż procentowy wzrost lub spadek przychodów netto ze sprzedaży).

Efekt dźwigni operacyjnej można wyrazić następującą formułą:

Δ Zysku operacyjnego = Δ Przychodów ze sprzedaży netto * DOL

gdzie:

DOL to stopień dźwigni operacyjnej (ang. Degree of Operational Leverage), który określamy wzorem:

DOL = (Przychody ze sprzedaży netto - Koszty zmienne) / (Przychody ze sprzedaży netto - Koszty zmienne - Koszty stałe)

Stopień dźwigni operacyjnej równy np. 3 oznacza, że wzrost przychodów ze sprzedaży o 1% powoduje wzrost zysku operacyjnego o 3%. Natomiast spadek przychodów ze sprzedaży o 1% skutkuje spadkiem wyniku operacyjnego o 3%.