Wynik finansowy uslugi księgowe Lódź

Wynik finansowy – różnica pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania obliczona dla określonego przedsiębiorstwa (podmiotu rachunkowości) w wybranym okresie sprawozdawczym. Dodatni wynik finansowy jest nazywany zyskiem, zaś ujemny stratą. Wynik finansowy podzielony przez wartość przychodu, aktywów lub zaangażowanego kapitału jest nazywany rentownością.

Wynik finansowy brutto przedsiębiorstwa ustalony w rachunku zysków i strat tworzonym zgodnie z ustawą o rachunkowości stanowi podstawę naliczenia podatku dochodowego brutto) oraz w przypadku spółek kapitałowych podstawę określenia wysokości dywidendy. 

Wielkość podatku dochodowego obliczona od zysku brutto jest z reguły inna niż ustalone na podstawie przepisów podatkowych zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Zysk brutto nie jest równy podstawie opodatkowania. Jest to spowodowane występowaniem przejściowych i stałych różnic między wykazywaną w księgach rachunkowych wartością aktywów i pasywów a ich wartością podatkową. Na przykład nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej 20 000 euro.

Wynik finansowy brutto pomniejszony o podatek dochodowy i inne obowiązkowe obciążenia to wynik finansowy netto.

Wyniku finansowy przedsiębiorstwa jest obliczany w rachunku zysków i strat w następujących krokach:

• zysk (strata) ze sprzedaży - równy przychodom pomniejszonym o koszty podstawowej działalności
• zysk (strata) brutto - równy zyskowi (stracie) ze sprzedaży pomniejszonemu (powiększonemu) o pozostałe koszty (przychody) operacyjne i finansowe,
• zysk (strata) netto - równy zyskowi (stracie) brutto pomniejszonemu o podatek dochodowy.

Przedsiębiorstwa mogą podawać dodatkowe poziomy:

• zysk (strata) brutto ze sprzedaży - równy przychodom pomniejszonym o koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów,
• zysk (strata) z działalności operacyjnej - równy zyskowi (stracie) ze sprzedaży pomniejszonemu (powiększonemu) o pozostałe koszty (przychody) operacyjne.

Wynik finansowy:

• informuje w sposób syntetyczny o finansowym rezultacie działalności gospodarczej przedsiębiorstwa,
• jest efektem decyzji ekonomicznych podejmowanych we własnym zakresie, na własny koszt i ryzyko przez przedsiębiorstwo,
• służy jako baza przy podejmowaniu optymalnych decyzji w zakresie bieżącego gospodarowania,
• jest powszechnie uznanym i stosowanym miernikiem oceny działalności przedsiębiorstwa,
• podlega weryfikacji sprawdzającej rzetelność i prawdziwość dokonanych ustaleń liczbowych
• pokazuje w jakiej sumarycznej wysokości kształtowały się przychody i koszty w minionym okresie
• pokazuje jakie wyniki zostały osiągnięte podczas normalnej działalności gospodarczej, a jakie w wyniku operacji nadzwyczajnych,
• (zysk) jest składnikiem formuł służących do obliczania efektywności gospodarowania,
• jest wielkością ustalaną w rachunku zysków i strat,
• informuje o realizacji bezpośredniego celu działalności przedsiębiorstwa tzn. o ilości i jakości produkowanych wyrobów i świadczonych usług, o tym czy istnieje odpowiednie zapotrzebowanie na wyroby i usługi oraz czy znajdujące się w dyspozycji przedsiębiorstwa środki produkcji są wykorzystywane racjonalnie i efektywnie,
• (zysk) jest głównym źródłem finansowania rozwoju i modernizacji przedsiębiorstwa,
• (zysk) jest źródłem tworzenia funduszy specjalnych dla przedsiębiorstwa i załogi,
• (zysk) jest źródłem finansowania zadań ogólnospołecznych (oświata, ochrona zdrowia, ochrona środowiska),
• (zysk) jest traktowany jako pieniężny odpowiednik wartości wytworzonego i zrealizowanego produktu czystego,
• (zysk) jest bodźcem materialnego zainteresowania,
• (zysk) odzwierciedla efekty w sferze produkcji, jak również w sferze obrotu,
• ma charakter wynikowy.

Wartość netto biuro rachunkowe Lódź

Wartość netto - oznacza wartość danej rzeczy po odliczeniu pewnych kwot, odpisów, obciążeń. Jest to termin używany np. w kontekście towarów (usług), wynagrodzenia, aktywów.

Przykładowe użycia terminu wartość netto:

• wartość netto wynagrodzenia – jest to kwota wynagrodzenia po odliczeniu składki na ubezpieczenie społeczne (w Polsce ZUS), podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne (potocznie jest to kwota wynagrodzenia, które pracownik otrzymuje "na rękę");
• wartość netto majątku trwałego (np. środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych) – jest to wartość majątku, która jest wykazywana w księgach rachunkowych danej jednostki gospodarczej (stanowi ona różnicę pomiędzy wartością początkową środków trwałych a dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi);
• wartość netto aktywów (aktywa netto) – jest to wartość aktywów pomniejszona o zobowiązania danej jednostki gospodarczej (wartość aktywów netto odpowiada wartości kapitału własnego);
• wartość netto danego towaru / usługi – wartość towaru / usługi po potrąceniu zobowiązań publicznoprawnych (np. podatku VAT, cła, akcyzy);
• wartość sprzedaży netto składnika aktywów - możliwa do uzyskania na dzień bilansowy cena sprzedaży składnika aktywów, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego, pomniejszona o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia oraz koszty związane z przystosowaniem składnika aktywów do sprzedaży i dokonaniem tej sprzedaży, a powiększona o należną dotację przedmiotową.

Strata netto biuro rachunkowe Łódź

Strata netto – w rachunkowości jest to ujemny wynik finansowy przedsiębiorstwa po uwzględnieniu obowiązkowych zmniejszeń zysku lub zwiększeń straty (głównie podatku dochodowego). Strata netto ustalana jest na koniec okresu sprawozdawczego (miesiąc, kwartał lub rok) poprzez sporządzenie rachunku zysków i strat.

Pokrycie poniesionej przez przedsiębiorstwo straty netto może nastąpić poprzez obniżenie kapitału podstawowego lub z następujących źródeł:

• kapitału zapasowego,
• dopłat (akcjonariuszy, udziałowców, wspólników – w zależności od formy prawnej jednostki),
• zysku z lat ubiegłych, jeśli nie został wcześniej podzielony,
• zysku lat następnych.

Propozycja sposobu pokrycia straty umieszczana jest w informacji dodatkowej do bilansu.

W księgach rachunkowych jednostki wysokość straty netto jest prezentowana przez saldo Ma konta „Wynik finansowy” do czasu zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez właściwy organ jednostki (organ zatwierdzający).

Warunki rozliczenia podatkowego strat z lat ubiegłych określają ustawy o podatku dochodowym:

• od osób fizycznych
• od osób prawnych.

Ryczałt paliwowy biuro rachunkowe Lódź

Ryczałt paliwowy – popularna nazwa sposobu rozliczania kosztów podróży służbowych przy użyciu prywatnych środków lokomocji pracowników (niebędących własnością pracodawcy) delegowanych poza siedzibę firmy, w której są zatrudnieni. Obecnie w praktyce dotyczy wyłącznie podróży wykonywanych pojazdami silnikowymi, zazwyczaj samochodami, także motocyklami i motorowerami, choć teoretycznie w kosztach delegacji rozliczane być mogą koszty podróży rowerem albo nawet furmanką.

Zwrot kosztów przejazdu obejmuje zasadniczo koszt zużytego paliwa, ale także innych materiałów eksploatacyjnych (oleje itp.), koszt amortyzacji pojazdu, koszt jego ubezpieczenia, itp.

W praktyce pod pojęciem ryczałtu paliwowego rozumie się dwie formy rozliczeń kosztów podróży:

• ryczałtowo przyznany zwrot kosztów przejazdów w jazdach lokalnych
• zwrot kosztów przejazdów zamiejscowych

Stawka za 1 km przebiegu pojazdu (tzw. kilometrówka) ustalana jest na podstawie decyzji kierownika jednostki, przy czym zgodnie z § 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy z roku 2002 nie mogą być one wyższe niż kwota ustalona w tym rozporządzeniu (kwota ta zmieniana jest w drodze nowelizacji rozporządzenia, stosownie do zmian cen; ostatnia nowelizacja miała miejsce w listopadzie 2007).

W jednostkach budżetowych wysokość tych stawek dla poszczególnych środków lokomocji określa odpowiednie rozporządzenie według obowiązujących w Polsce przepisów i zmieniana jest proporcjonalnie do planowanego średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem przyjętego w ustawie budżetowej na dany rok.

Wiele jednostek (zakładów pracy) przyjmuje stawki określone dla jednostek budżetowych. Kierownik jednostki może jednak określić stawki wyższe lub niższe.

Wysokość stawki zależna jest od rodzaju pojazdu, którym posługuje się pracownik, a jeśli jest to samochód osobowy, to od pojemności skokowej jego silnika i wynosi od 14 listopada 2007:

0,5214 zł dla samochodu z silnikiem do 900 cm³,

0,8358 zł dla samochodu z silnikiem powyżej 900 cm³,

0,2302 zł dla motocykla,

0,1382 zł dla motoroweru.

Koszty te rozliczane są przez przemnożenie stawki za 1 km w zł przez limit kilometrów przyznany pracownikami decyzją pracodawcy na okres jednego miesiąca.

Potrzebę korzystania z samochodu osobowego do jazd lokalnych akceptuje kierownik jednostki wyznaczając pracownikowi stały miesięczny limit kilometrów, który wystarczyć powinien pracownikowi do realizacji jego obowiązków. Limit ten nie może przekraczać:

300 kilometrów miesięcznie – w miejscowościach do 100 tysięcy mieszkańców,

500 kilometrów miesięcznie – w miastach od 100 do 500 tysięcy mieszkańców,

700 kilometrów miesięcznie – w miastach powyżej 500 tysięcy mieszkańców.

Rozliczenie odbywa się na podstawie pisemnego oświadczenia pracownika, w którym określa on m.in. rodzaj posiadanego pojazdu i okres, w którym wykorzystywał go do celów służbowych. Jeśli pracownik w ciągu miesiąca przebywał na urlopie, zwolnieniu lekarskim lub był delegowany poza siedzibę firmy na dłużej niż 8 godzin albo nieobecny z innych powodów (lub też nie dysponował przez pewien czas swoim pojazdem, np. z powodu jego remontu), to przyznany limit zmniejszany jest proporcjonalnie do liczby dni nieobecności o 1/22 całości za każdy dzień nieobecności lub niewykorzystywania pojazdu.

Limit dla pojazdów pracowników w służbie leśnej może zostać podwyższony, maksymalnie do 1500 km, a dla pojazdów pracowników w służbach ratowniczych i w innych podobnych w sytuacji zagrożenia klęską żywiołową, katastrofą ekologiczną lub usuwania ich skutków – maksymalnie do 3000 km.

Ryczałt paliwowy wypłacany pracownikom w ramach limitu przyznanego na przejazdy lokalne od 01 stycznia 2004 obciążany jest 18% (stawka podstawowa) podatkiem dochodowym.

Przyznanie ryczałtu za jazdy lokalne nie wyklucza osobnego rozliczania kosztów wyjazdów zamiejscowych (tzw. "delegacji"), ponieważ jeden wyjazd do odległej o 150 km miejscowości pochłonąłby cały miesięczny limit pracownika (300 km w miejscowościach do 100 tysięcy mieszkańców).

Koszty jazd zamiejscowych rozliczane są przez przemnożenie liczby przejechanych pojazdem kilometrów przez stawkę za 1 km.

Rozliczanie podróży zamiejscowych zazwyczaj dokonuje się w oparciu o odległości na mapach drogowych.

Rachunek zysków i strat biuro rachunkowe Lódź

Rachunek zysków i strat (ang. income statement) zwany również rachunkiem wyników – jeden z podstawowych i obligatoryjnych elementów sprawozdania finansowego jednostki. Informuje jaka jest efektywność poszczególnych rodzajów działalności oraz jaki jest ogólny wynik finansowy przedsiębiorstwa.

Rachunek zysków i strat podsumowuje przychody i koszty przedsiębiorstwa i ukazuje jego zdolność do generowania zysków i samofinansowania. W zestawieniu znajdują się różne kategorie zwiększające lub zmniejszające wynik finansowy.

W państwach należących do Unii Europejskiej treść i układ rachunku zysków i strat jest określony przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26 czerwca 2013 r.

+		Przychody ze sprzedaży netto
–		Koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów
=		Zysk/strata na sprzedaży (brutto)
–		Koszty ogólne zarządu
–		Koszty sprzedaży
=		Zysk/strata na sprzedaży (netto)
+		Pozostałe przychody operacyjne
–		Pozostałe koszty operacyjne
=		Zysk/strata na działalności operacyjnej (EBIT)
+		Przychody finansowe
–		Koszty finansowe
=		Zysk/strata brutto (EBT)
–		Podatek dochodowy
=		Zysk/strata netto (EAT)

Przychody ze sprzedaży netto są przychodami ze sprzedaży wyrobów, usług oraz towarów po potrąceniu VAT. Natomiast koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów obejmują koszty związane z ich wytworzeniem, przede wszystkim należy do nich zaliczyć: zużycie materiałów i energii, wynagrodzenia (tylko pracowników związanych z produkcją), amortyzację, usługi obce (np. częściowy przerób produktów przez inną jednostkę), ubezpieczenia społeczne i inne (głównie konta zesp. 4). Po odjęciu od przychodów kosztów otrzymuje się wynik na sprzedaży brutto.

Otrzymany wynik na sprzedaży brutto następnie korygowany jest o koszty, które nie są bezpośrednio związane z główną działalnością jednostki, ale są niezbędne do jej prowadzenia. Czyli:

1. koszty ogólnego zarządu (administracyjne) – obejmują głównie wynagrodzenia pracowników administracji, materiałów biurowych, ale także np. koszty prenumeraty czasopism, reklamy itp.
2. koszty sprzedaży – koszty związane ze sprzedażą wyrobów gotowych ponoszone przez jednostkę np. rozładunek, transport, ubezpieczenie transportu itp.

Otrzymuje się w ten sposób wynik na sprzedaży netto, czyli faktyczny zysk/stratę z podstawowej działalności jednostki.

Jednostka może również otrzymywać przychody i ponosić koszty niezwiązane z główną działalnością. Klasycznym przykładem takich kosztów mogą być np. kary, grzywny, likwidacja środka trwałego itp. Przykładami przychodów mogą być przedawnione zobowiązania, dotacje. Po dodaniu tych przychodów i odjęciu kosztów od wyniku ze sprzedaży netto otrzymujemy zysk/stratę na działalności operacyjnej.

Jednostka może prowadzić działalność finansową. Przychodami finansowymi są głównie wszelkiego typu odsetki (np. od środków na rachunkach bankowych, udzielonych pożyczek), kosztami zaś np. dyskonto weksli obcych, odsetki za nieterminowe płatności. Po ich uwzględnieniu w rachunku zysków i strat otrzymuje się zysk/stratę na działalności gospodarczej.

Następnym etapem ustalania wyniku finansowego jest uwzględnienie zdarzeń, których nie można było przewidzieć, a miały one wpływ na działalność jednostki, takie jak np. pożar, kradzież lub odszkodowania za poniesione straty w majątku trwałym i obrotowym spowodowane wypadkami losowymi.

Po dokonaniu powyższych korekt otrzymuje się zysk/stratę brutto. W przypadku wystąpienia zysku pomniejsza się go o podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) otrzymując w ten sposób zysk netto. W przypadku wystąpienia straty pozostawia się ją do rozliczenia.

Rachunek wyników może być sporządzany na dwa sposoby:

1. wariant porównawczy
2. wariant kalkulacyjny

Różnią się one pomiędzy sobą sposobem ujmowania kosztów wytworzenia wyrobów ponoszonych przez jednostkę, co jest wynikiem przyjętego sposobu ewidencji księgowej.

Wariant kalkulacyjny

A.	Przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	I.	Przychody netto ze sprzedaży produktów
	II.	Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów
B.	Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów, w tym:
	– jednostkom powiązanym
	I.	Koszt wytworzenia sprzedanych produktów
	II.	Wartość sprzedanych towarów i materiałów
C.	Zysk (strata) brutto ze sprzedaży (A-B)
D.	Koszty sprzedaży
E.	Koszty ogólnego zarządu
F.	Zysk (strata) ze sprzedaży (C-D-E)
G.	Pozostałe przychody operacyjne
	I.	Zysk z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Dotacje
	III.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	IV.	Inne przychody operacyjne
	V.	Zyski nadzwyczajne*
H.	Pozostałe koszty operacyjne
	I.	Strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	III.	Inne koszty operacyjne
	IV.	Straty nadzwyczajne*
I.	Zysk (strata) z działalności operacyjnej (F+G-H)
J.	Przychody finansowe
	I.	Dywidendy i udziały w zyskach, w tym:
	a) od jednostek powiązanych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	b) od jednostek pozostałych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	II.	Odsetki, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	III.	Zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
	– w jednostkach powiązanych
	IV.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	V.	Inne
K.	Koszty finansowe
	I.	Odsetki, w tym:
	– dla jednostek powiązanych
	II.	Strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
	– w jednostkach powiązanych
	III.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	IV.	Inne
L.	Zysk (strata) brutto (I+J-K)
M.	Podatek dochodowy
N.	Pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku (zwiększenia straty)
O.	Zysk (strata) netto (L-M-N)

 

Wariant porównawczy

A.	Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi, w tym:
	– od jednostek powiązanych
	I.	Przychody netto ze sprzedaży produktów
	II.	Zmiana stanu produktów (zwiększenie + / zmniejszenie -)
	III.	Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki
	IV.	Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów
B.	Koszty działalności operacyjnej
	I.	Amortyzacja
	II.	Zużycie materiałów i energii
	III.	Usługi obce
	IV.	Podatki i opłaty, w tym:
		– podatek akcyzowy
	V.	Wynagrodzenia
	VI.	Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, w tym:
		– emerytalne
	VII.	Pozostałe koszty rodzajowe
	VIII.	Wartość sprzedanych towarów i materiałów
C.	Zysk (strata) ze sprzedaży (A-B)
D.	Pozostałe przychody operacyjne
	I.	Zysk z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Dotacje
	III.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	IV.	Inne przychody operacyjne
	V.	Zyski nadzwyczajne*
E.	Pozostałe koszty operacyjne
	I.	Strata z tytułu rozchodu niefinansowych aktywów trwałych
	II.	Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych
	III.	Inne koszty operacyjne
	IV.	Straty nadzwyczajne*
F.	Zysk (strata) z działalności operacyjnej (C+D-E)
G.	Przychody finansowe
	I.	Dywidendy i udziały w zyskach, w tym:
		a) od jednostek powiązanych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
		b) od jednostek pozostałych, w tym: – w których jednostka posiada zaangażowanie w kapitale
	II.	Odsetki, w tym:
		– od jednostek powiązanych
	III.	Zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
		– w jednostkach powiązanych
	IV.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	V.	Inne
H.	Koszty finansowe
	I.	Odsetki, w tym:
		– dla jednostek powiązanych
	II.	Strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, w tym:
		– w jednostkach powiązanych
	III.	Aktualizacja wartości aktywów finansowych
	IV.	Inne
I.	Zysk (strata) brutto (F+G-H)
J.	Podatek dochodowy
K.	Pozostałe obowiązkowe zmniejszenia zysku (zwiększenia straty)
L.	Zysk (strata) netto (I-J-K)

• Zyski nadzwyczajne oraz straty nadzwyczajne zarówno w wariancie kalkulacyjnym, jak i porównawczym zgodnie z treścią zaktualizowanej ustawy o rachunkowości (wrzesień 2015), zostały przeniesione z osobnej rubryki do pozostałych kosztów/przychodów operacyjnych.

Podróż służbowa biuro rachunkowe Lódź

Podróż służbowa – podróż, którą pracownik odbywa na polecenie pracodawcy w ramach wykonywanej pracy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy (lub stałe miejsce pracy pracownika). Podróż służbowa związana jest z delegacją (oddelegowaniem) pracownika do wykonania pewnego zadania.

Uwaga! Termin oddelegowanie pracownika używany jest też w innym znaczeniu i z innymi skutkami prawnymi, niż w odniesieniu do podróży służbowej. Oddelegowanie pracownika na określony czas do miejscowości innej niż wskazana w umowie o pracę wiąże się ze zmianą wskazanego w umowie miejsca wykonywania pracy. Zmiana taka następuje poprzez zastosowanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy. Również stałe wykonywanie przez samego przedsiębiorcę (lub samego pracownika w ramach uzgodnionego czasu pracy) zadań w różnych miejscowościach i terminach, wynikające z organizacji pracy nie jest traktowane jako podróż służbowa.

W polskim prawodawstwie zasady rozliczania podróży służbowej pracownika określa Kodeks pracy oraz minister właściwy do spraw pracy, w drodze rozporządzenia.

Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje:

• zwrot kosztów podróży (przejazdów, noclegów i innych),
• dieta za czas podróży służbowej.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje jednoznacznie terminu podróż służbowa. Koszty związane z podróżami służbowymi należy również rozpatrywać pod kątem obowiązujących przepisów w zakresie podatku dochodowego (pracownika i pracodawcy) oraz składek na ubezpieczenia społeczne.

Podatek odroczony biuro rachunkowe Lódź

Podatek odroczony – część składowa podatku dochodowego wpływająca na wynik finansowy za dany okres sprawozdawczy.

Podatek dochodowy obejmuje:

• część bieżącą (podatek fiskalny)
• część odroczoną (podatek odroczony).

Wykazywana w rachunku zysków i strat część odroczona stanowi różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego (Ustawa o rachunkowości, art. 37 ust 8)

Podatek odroczony zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 2 ( który jest zgodny z MSR 12) powstaje w wyniku pojawienia się różnic przejściowych pomiędzy wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów a jego wartością podatkową.

Różnice przejściowe mogą być:

a) Dodatnimi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które spowodują powstanie kwot zwiększających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Dodatnie różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest niższa niż jego wartość podatkowa. Dodatnie różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

b) Ujemnymi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które powodują powstanie kwot pomniejszających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Ujemne różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest niższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest wyższa niż jego wartość podatkowa. Ujemne różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota zobowiązania z tytułu podatku dochodowego, które według przewidywań powstanie w przyszłości, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych.

Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota, jaka według przewidywań zmniejszy w przyszłości zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego lub będzie podlegać zwrotowi, w związku z występowaniem ujemnych różnic przejściowych lub w związku ze stratą podatkową, możliwą do odliczenia od dochodu w przyszłości.

Łódzkie biuro rachunkowe.

Placa netto biuro rachunkowe Lódź

Płaca netto to wynagrodzenie wypłacane pracownikowi (potocznie „do ręki”), przez pracodawcę z tytułu wykonanej pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczek na podatek dochodowy i innych potrąceń (np. składek na grupowe ubezpieczenie na życie opłacane przez pracodawcę z wynagrodzenia pracownika itp.).

Placa brutto biuro rachunkowe Łódź

Płaca brutto (ang. gross salary) – wynagrodzenie całkowite, przed odliczeniem podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne opłacanych przez pracownika. W praktyce tym terminem określa się wysokość wynagrodzenia określonego w umowie o pracę, które przed wypłaceniem pracownikowi podlega potrąceniom wynikającym z prawa.

W Polsce płaca brutto składa się z następujących elementów:

• wynagrodzenia netto (potocznie: „na rękę”);
• składek na ubezpieczenia społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracownika) oraz chorobowe i zdrowotne;
• zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wynagrodzenie brutto w Polsce nie obejmuje składek na ubezpieczenia społeczne odprowadzanych przez pracodawcę a wyliczanych od wynagrodzenia pracownika. Całość obciążeń związanych z wypłatą wynagrodzeń po stronie pracodawców obejmuje:

• płacę brutto;
• składki na ubezpieczenie społeczne — ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w części płaconej przez pracodawcę) oraz wypadkowe;
• składkę na Fundusz Pracy;
• składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dla odróżnienia od płacy brutto całość powyższych obciążeń określa się potoczenie płacą brutto-brutto lub łącznym kosztem pracodawcy. Pomimo formalnego podziału na część płaconą przez pracodawcę i pracownika rozliczenia wszystkich składek oraz zaliczek na poczet rozliczeń podatkowych są prowadzone przez pracodawcę.

Placa biuro rachunkowe Lódź

Płaca (z łac. pensio, inne nazwy pensja, wynagrodzenie, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.

Konwencja MOP Nr 95 o ochronie płacy z 1 lipca 1949 r. ustanawia, że zarobki powinny być wypłacane w regularnych odstępach czasu (art. 12), zabrania takich sposobów wypłaty, które pozbawiają pracownika istotnej możliwości porzucenia pracy. Zabrania też by pracodawca ograniczał w jakikolwiek sposób wolność pracownika w dysponowaniu swą płacą (art. 6). W razie upadku przedsiębiorstwa pracownicy w nim zatrudnieni mają być traktowani jako wierzyciele uprzywilejowani, ich roszczenia mają pierwszeństwo (art. 11). Zabronione jest wypłacanie w środkach odurzających (art. 4) lub dokonywanie wypłaty w sklepach sprzedaży takich środków (art. 13).

Postanowienia te uzupełnia Konwencja nr 173 dotycząca ochrony roszczeń pracowników w wypadku niewypłacalności pracodawcy z 3 czerwca 1992 r.

Konwencja nr 100 z 29 czerwca 1951 gwarantuje jednakowe wynagrodzenie dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości.

O prawie do godziwego wynagrodzenia mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka w art. 23 oraz Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych w art. 7.

Wysokość wynagrodzenia jest ustalana przy zawieraniu umowy (o pracę, dzieło lub zlecenie), a więc przed wykonaniem pracy lub dzieła. Wynagrodzenie obciążone jest podatkiem dochodowym oraz składkami ubezpieczeń społecznych, dlatego rozróżnia się:

• płacę brutto – jest to łączna kwota wynagrodzenia uwzględniająca obciążenia podatkowe i składki na ubezpieczenia społeczne (w części płaconej przez pracownika);
• płacę netto – jest to kwota wynagrodzenia brutto pomniejszona o kwotę należnego podatku dochodowego oraz składek ubezpieczeniowych (w części płaconej przez pracownika).

Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od wielu czynników. Na wysokość wynagrodzenia wpływają czynniki z makrootoczenia takie, jak poziom rozwoju gospodarczego kraju i regionu, regulacje prawne, sytuacja na rynku pracy oraz pozycja związków zawodowych i organizacji pracodawców. Wysokość płacy wynika również z cech organizacji, w której pracownik jest zatrudniony: branży, jej sytuacji finansowej, technologii wytwarzania oraz kultury organizacyjnej. Istotny wpływ mają także charakterystyki pracownika: jego wykształcenie, umiejętności, pełnione role oraz osiągane wyniki.

Od 1 stycznia 2016 roku minimalna płaca pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy zwiększyła się o 100 zł i wynosi 1850 zł. Z kolei minimalne wynagrodzenie w pierwszym roku pracy osiągnie 1480 zł.

Z punktu widzenia pracodawcy wynagrodzenia dzielą się na:

• wynagrodzenia osobowe – wynikające z tytułu umowy o pracę,
• wynagrodzenia bezosobowe – wynikające z tytułu umowy o dzieło, zlecenia lub agencyjnej.

Na wynagrodzenia osobowe składają się:

• wynagrodzenie zasadnicze,
• dopłaty (premie, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, dodatek stażowy, dodatek funkcyjny, dodatek za pracę w warunkach szkodliwych itp.),
• płace uzupełniające (za czas nieprzepracowany np. wynagrodzenie za czas choroby),
• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop.

Do wynagrodzeń nie zalicza się w rozumieniu przepisów:

• świadczeń wypłacanych ze środków ZUS,
• ekwiwalentów (np. za odzież roboczą, używanie własnych samochodów itp.),
• kosztów podróży służbowych,
• wypłat z tytułu projektów wynalazczych i racjonalizatorskich.

Z ustalonego w umowie wynagrodzenia brutto są obligatoryjnie potrącane różne elementy, w zależności od rodzaju zawartej umowy oraz kilku innych warunków:

Tytuł potrącenia		Umowa o pracę	Umowa zlecenie i agencyjna	Umowa o dzieło
zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych		według skali podatkowej	według skali podatkowej pomniejszone o 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów	według skali podatkowej pomniejszone o 20% lub 50% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów
składki na ubezpieczenia	emerytalne	zawsze	uwarunkowane	jeśli umowę zawarto z własnym pracownikiem
	rentowe	zawsze
	chorobowe	zawsze
	zdrowotne	częściowo potrącane z zaliczki podatku dochodowego
inne potrącenia obowiązkowe wynikające z tytułów egzekucyjnych i wykonawczych

Potrącenia dobrowolne dotyczą wynagrodzeń wypłacanych z tytułu umowy o pracę. Pracownik musi na nie złożyć pisemną zgodę. Do takich potrąceń należą np. składki na ubezpieczenie grupowe, składki na związki zawodowe, kluby sportowe, wpłaty do kasy zapomogowo-pożyczkowej itp.

Przykładowe obliczenie wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę dla pracownika, który nie dojeżdża do pracy do innej miejscowości i przysługuje mu odliczenie ulgi podatkowej, wg parametrów obowiązujących w 2015 roku:

Opis	Kwota	%
Wynagrodzenie brutto	2000 zł	100,0
Składka ubezpieczenia emerytalnego (9,76%)	195,20 zł
Składka ubezpieczenia rentowego (1,50%)	30 zł
Składka ubezpieczenia chorobowego (2,45%)	49 zł
Razem składki ubezpieczeń społecznych	274,20 zł
Podstawa naliczenia składki ubezpieczenia zdrowotnego	1725,80 zł
Składka ubezpieczenia zdrowotnego (9%)	155,32 zł
Zaliczka na podatek dochodowy po umniejszeniu o część składki ubezpieczenia zdrowotnego	111 zł
Wynagrodzenie netto	1459,48 zł	73
Potrącenia (np. ubezpieczenie grupowe)	30 zł
Kwota do wypłaty	1419,48 zł	71

Dieta prawo pracy biuro rachunkowe Lódź

Dieta za czas podróży służbowej – kwota należna pracownikowi odbywającemu z polecenia pracodawcy podróż służbową w ramach wykonywanej pracy, na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży.

 

Wysokość diet krajowych i zagranicznych w sferze budżetowej określa rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej. W pozostałych zakładach pracy określa je wewnętrzne prawo zakładowe. Nie mogą to być stawki niższe niż określone w rozporządzeniu. Zakład może jednak przyjąć wyższe kwoty. Jeśli przepisy wewnętrzne zakładu pracy nie określają wysokości diety, przyjmuje się wysokość określoną w rozporządzeniu.

Wysokość diet jest corocznie waloryzowana stosownie do planowanego wzrostu średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem przyjętego w ustawie budżetowej na dany rok. Od 1.01.2007 dieta za czas podróży na terenie kraju określona w rozporządzeniu wynosiła 23,00 zł. Od dnia 1 marca 2013 kwota ta została podniesiona do 30 zł. Wysokość diet zagranicznych uzależniona jest od kraju docelowego podróży i określona jest w załączniku do rozporządzenia.

 

Należność z tytułu diety obliczana jest za czas liczony od rozpoczęcia (wyjazd) do zakończenia (powrót) podróży.

Diety krajowe

• od 8 do 12 godzin – połowa diety
• ponad 12 godzin – pełna dieta
• za każdą następną rozpoczętą dobę:
  • do 8 godzin – połowa diety
  • ponad 8 godzin – pełna dieta

Diety zagraniczne

• do 8 godzin – 1/3 diety,
• ponad 8 do 12 godzin – 1/2 diety,
• ponad 12 godzin i za każdą pełną dobę podróży przysługuje dieta w pełnej wysokości

Diety w wysokości nieprzekraczającej limitu określonego w rozporządzeniu są wolne od podatku dochodowego i nie stanowią podstawy do naliczenia składek ZUS.