Pasywa biuro rachunkowe Lódź

Pasywa – termin księgowy oznaczający źródła pochodzenia majątku przedsiębiorstwa. Istnieją generalnie dwa źródła pozyskiwania majątku: kapitały (fundusze) własne, przekazane jednostce przez właścicieli, oraz wypracowane w trakcie działalności jednostki gospodarczej kapitały (fundusze) obce, czyli wszelkie zobowiązania.

Każdy składnik aktywów musi mieć swoje źródło pochodzenia, zatem suma aktywów musi być zawsze równa sumie pasywów. Jest to podstawowe równanie bilansowe, wyrażające tzw. równowagę finansową.

Składniki pasywów dzieli się według różnych kryteriów:

• w zależności od tego, czy są one pochodzenia własnego (kapitał własny) czy obcego (zobowiązania),
• w zależności od tego, czy pozostają trwale (kapitały własne) czy przejściowo w dyspozycji przedsiębiorstwa,
• według zapadalności (zobowiązania długo- i krótkoterminowe).

Prezentacja pasywów w bilansie

1. Kapitał (fundusz) własny
   1. kapitał (fundusz) podstawowy
   2. należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna)
   3. udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
   4. kapitał (fundusz) zapasowy
   5. kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
   6. pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
   7. zysk (strata) z lat ubiegłych
   8. zysk (strata) netto
   9. odpisy zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
2. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania (kapitał obcy)
   1. rezerwy na zobowiązania
      • rezerwa z tytułu odroczonego podatku
      • rezerwa na świadczenie emerytalne i podobne:
        • długoterminowa
        • krótkoterminowa
      • pozostałe rezerwy
        • długoterminowe
        • krótkoterminowe
   2. zobowiązania długoterminowe
      • wobec jednostek powiązanych
      • wobec pozostałych jednostek
        • kredyty i pożyczki
        • zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
        • inne zobowiązania finansowe
        • inne zobowiązania długoterminowe
   3. zobowiązania krótkoterminowe
      • wobec jednostek powiązanych
        • z tytułu dostaw i usług o okresie wymagalności (do 12 miesięcy / powyżej 12 miesięcy)
        • inne zobowiązania krótkoterminowe
      • wobec pozostałych jednostek
        • kredyty i pożyczki
        • zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów
        • inne zobowiązania finansowe
        • zobowiązania z tytułu dostaw i usług w okresie wymagalności (do 12 miesięcy / powyżej 12 miesięcy)
        • zaliczki otrzymane na dostawy
        • zobowiązania wekslowe
        • zobowiązania z tytułu podatków
        • zobowiązania z tytułu wynagrodzeń
      • fundusze specjalne
   4. rozliczenia międzyokresowe
      • ujemna wartość firmy
      • inne rozliczenia międzyokresowe
        • długoterminowe
        • krótkoterminowe

Aktywa organizacji opartej na wiedzy obejmują tradycyjne aktywa trwałe i obrotowe oraz charakterystyczne dla niej aktywa kompetencyjne. Bilansową równowagą aktywów kompetencyjnych jest kapitał intelektualny, który dzieli się na: kapitał intelektualny przyjęty, kapitał intelektualny wytworzony i kapitał doświadczenia.

Dobrowolne ujawnianie w sprawozdaniu finansowym wartości kapitału intelektualnego nie wynika wprost z aktualnie obowiązujących przepisów prawa bilansowego, ale z zasady prawdziwego i rzetelnego obrazu oraz zasady wyższości treści nad formą.

Inwentaryzacja biuro rachunkowe Lódź

Inwentaryzacja – ogół czynności rachunkowych zmierzających do sporządzenia szczegółowego spisu z natury składników majątkowych i źródeł ich pochodzenia na określony dzień. Inwentaryzacja polega na ustaleniu za pomocą spisu faktycznego stanu wszystkich rzeczowych i pieniężnych składników majątkowych, jak też wyjaśnienie różnic pomiędzy stanem stwierdzonym podczas inwentaryzacji (rzeczywistym) a stanem wynikającym z ewidencji księgowej.

Różnice te wynikają głównie z dwóch następujących powodów:

1. zmiany naturalnych cech przedmiotów, których nie można ustalić na podstawie dowodów (ulatnianie się, wysychanie, niedokładny pomiar przyjęcia i wydania materiałów masowych, przeterminowanie zapasów, zmiany mody itp.);
2. błędów i nadużyć popełnionych przez pracowników w ewidencji księgowej (omyłki liczbowe w dokumentacji i zapisach), pomyłki w przyjmowaniu i wydawaniu rzeczowych składników majątku, kradzieże i nadużycia.

Głównym celem inwentaryzacji jest ustalenie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. W szczególności sprowadza się to do:

• uzgodnienia zapisów księgowych ze stanem rzeczywistym,
• rozliczenia osób materialnie odpowiedzialnych za powierzony im majątek,
• dokonania oceny przydatności gospodarczej składników majątku objętych spisem,
• przeciwdziałania stwierdzonym w czasie spisu nieprawidłowościom w gospodarce składnikami majątku (nadmierna ilość, niechodliwość).

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, inwentaryzacja dotyczy następujących czynności:

• przeprowadzenia spisu z natury wszystkich składników majątkowych pozostających w dyspozycji jednostki gospodarczej,
• wyceny wartości spisanych składników,
• uzyskania od kontrahentów jednostki gospodarczej pisemnych informacji o stanie jej środków pieniężnych na rachunkach bankowych, o stanie zaciągniętych kredytów bankowych, należnościach i zobowiązaniach oraz stanie własnych składników majątku powierzonych kontrahentom,
• porównania danych ewidencyjnych niektórych składników z odpowiednimi dokumentami, np. stanem posiadanych gruntów,
• ustalenia i wyjaśnienia przyczyn ilościowych niedoborów i szkód,
• postawienia i umotywowania wniosków o sposobie rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych,
• wskazania sposobów usunięcia nieprawidłowości w gospodarce majątkiem jednostki.

Rozróżnia się następujące rodzaje inwentaryzacji:

• spis z natury – dokonywany przez członków komisji inwentaryzacyjnej, na podstawie bezpośrednich obserwacji i pomiarów środków majątkowych w jednostce gospodarczej. Obejmuje możliwe do obejrzenia środki trwałe, rzeczowe składniki majątku obrotowego, środki pieniężne w kasie, papiery wartościowe. Zgodnie z art. 26 ustawy o rachunkowości inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do sprzedaży, przechowania, przetwarzania lub używania, powiadamiając te jednostki o wynikach spisu. Obowiązek ten nie dotyczy jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne i składowania.
• uzgadnianie sald z kontrahentami – obejmuje stan środków pieniężnych na rachunkach bankowych, pożyczki i kredyty, należności, zobowiązania.
• weryfikacja stanu ewidencyjnego – dotyczy aktywów i pasywów, których stanu nie można ustalić przez spis inwentaryzacyjny lub uzgodnienie sald z kontrahentami. Dotyczy to w szczególności gruntów rolnych, należności i zobowiązań publicznoprawnych i innych składników niemożliwych do obejrzenia.

Inwentaryzację środków majątkowych i źródeł ich pochodzenia w jednostce gospodarczej przeprowadza się co najmniej raz w każdym roku obrotowym, najczęściej na ostatni dzień roku obrotowego.

Za poprawne i terminowe przeprowadzenie inwentaryzacji odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki.

Inwentaryzacja powinna być tak zorganizowana, by normalna działalność jednostki gospodarczej nie została przerwana.

Spis z natury powinien zostać poddany wyrywkowej kontroli przez przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej.

Inwentaryzacja może być przeprowadzana ręcznie lub za pomocą narzędzi informatycznych, wspomaganych przez sprzęt elektroniczny. Identyfikacja poszczególnych elementów majątku metodą automatyczną wykorzystuje znakowanie i odczyt za pomocą kodów kreskowych oraz znaczników RFID. Dane zidentyfikowane przez czytniki i kolektory przetwarzane są przez oprogramowanie współpracujące z bazami danych. Narzędzia wspomagające automatyczną inwentaryzację:

• oprogramowanie do zarządzania majątkiem,
• drukarka etykiet,
• czytniki kodów kreskowych,
• kolektory danych,
• kod kreskowy,
• tagi RFID.

EBITDA

EBITDA (ang. earnings before interest, taxes, depreciation and amortization) – zysk operacyjny przedsiębiorstwa przed potrąceniem odsetek od zaciągniętych zobowiązań oprocentowanych (kredytów, obligacji), podatków, amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych (ang. amortization) oraz amortyzacji (deprecjacji) rzeczowych aktywów trwałych (ang. depreciation).

EBITDA = przychody – koszty operacyjne bez amortyzacji i deprecjacji

lub

EBITDA = wynik operacyjny + deprecjacja rzeczowych aktywów trwałych + amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

EBITA biuro rachunkowe Lódź

EBITA (ang. earnings before interest, taxes and amortization) – zysk operacyjny przedsiębiorstwa przed potrąceniem odsetek od zaciągniętych zobowiązań oprocentowanych (kredytów, obligacji), podatków oraz amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

Można go obliczyć dodając do zysku operacyjnego wartość amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja rzeczowych aktywów trwałych nie jest wliczana w EBITA, gdyż w języku angielskim termin amortization odnosi się wyłącznie do amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, a amortyzację rzeczowych aktywów trwałych nazywa się terminem depreciation. Oba rodzaje amortyzacji w rozumieniu języka angielskiego obejmuje EBITDA.

Bilans instytucji finansowych biuro rachunkowe Lódź

Bilans instytucji finansowych (ang. financial institutions’ balance sheet) – jeden z elementów sprawozdania finansowego instytucji finansowej (np. banku), w którym ujęte są aktywa (majątek) i pasywa (źródła finansowania) podmiotu. Bilans instytucji finansowych sporządzany jest zgodnie z uniwersalnymi metodami rachunkowości.

Specyfika bilansu instytucji finansowych w porównaniu z bilansami innych podmiotów gospodarczych (np. przedsiębiorstw produkcyjnych, usługowych) polega na:

• odwrotnym umiejscowieniu depozytów i kredytów w stosunku do standardowych przedsiębiorstw (np. w przypadku banku udzielone kredyty są aktywami, ponieważ bank uzyskuje z ich tytułu przypływ gotówki ze spłacanych rat kredytowych; z kolei przyjęte lokaty są zobowiązaniami, gdyż spowodują one w przyszłości odpływ gotówki),
• zestawieniu aktywów według stopnia płynności, tj. od najbardziej płynnych (np. gotówki) do najmniej płynnych (np. elementów majątku trwałego),
• zestawieniu pasywów według poziomu stabilności,
• niewielkim udziale majątku trwałego w całości sumy bilansowej.

Wzór bilansu banku, z przykładami pozycji po stronie aktywów i pasywów

Aktywa	Pasywa
kasa, operacje z bankiem centralnym, należności od sektora finansowego, należności od sektora niefinansowego, należności od sektora budżetowego, należności z tytułu zakupionych papierów wartościowych z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, papiery wartościowe, aktywa trwałe, inne aktywa.	operacje z bankiem centralnym, zobowiązania wobec sektora finansowego, zobowiązania wobec sektora niefinansowego, zobowiązania wobec sektora budżetowego, zobowiązania z tytułu sprzedanych papierów wartościowych z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, zobowiązania z tytułu emisji własnych papierów wartościowych, inne pasywa, rezerwy celowe na zobowiązania pozabilansowe, kapitały (fundusze), wynik w trakcie zatwierdzania, wynik (zysk/strata) roku bieżącego
RAZEM AKTYWA	RAZEM PASYWA