Zdarzenie gospodarcze rachunkowość Łódź

Zdarzenie gospodarcze – każde zdarzenie (fakt, zjawisko) związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez jednostki. Pojęcie z zakresu rachunkowości oznaczające zdarzenia wywołane działalnością jednostki gospodarczej w zakresie zaopatrzenia, produkcji i sprzedaży dóbr i usług.

Zdarzenie gospodarcze, które:

• jest wyrażone wartościowo;
• ma wpływ na stan majątku bądź źródła jego finansowania;
• ma wpływ na wynik finansowy jednostki;
• powoduje zmiany zawsze dwóch składników (zapis podwójny), a zmiany te są równoczesne i równe co do wartości (zapis dwustronny i jednakowy)

jest operacją gospodarczą.

Zdarzenie gospodarcze jest pojęciem szerszym niż operacja gospodarcza – każda operacja gospodarcza jest zdarzeniem gospodarczym, ale nie każde zdarzenie gospodarcze jest operacją gospodarczą. Zdarzenie gospodarcze pociąga za sobą określone operacje gospodarcze: np. podpisanie umowy z pracownikiem jest zdarzeniem gospodarczym, które w przyszłości spowoduje operację gospodarczą w postaci wypłaty wynagrodzenia. Zdarzenie gospodarcze, które nie jest operacją gospodarczą nie jest zaksięgowane. 

Podział zdarzeń gospodarczych

Operacje gospodarcze	Pozostałe zdarzenia gospodarcze
Wywołują zmiany w: samych tylko aktywach (operacje aktywne), samych pasywach (operacje pasywne), lub aktywach i pasywach jednocześnie (operacje aktywno-pasywne).	Nie wywołują bezpośrednio zmian ani w pasywach ani w aktywach. Jednak zdarzenia te mogą mieć w przyszłości wpływ na majątek i kapitał przedsiębiorstwa (np. zdarzenie gospodarcze w postaci wysłania zamówienia do dostawcy - w przyszłości, gdy zamówienie zostanie zrealizowane, jednostce powiększą się aktywa w postaci dostarczonego towaru i zwiększą pasywa - w postaci kredytu kupieckiego).
Są wyrażane wartościowo (w cenach) - np. operacja gospodarcza w postaci zakupu samochodu za gotówkę, zwiększa wartość środków trwałych o 40 000 zł oraz zmniejsza wartość gotówki na rachunku bankowym o 40 000 zł.	Nie są wyrażane wartościowo (są to np. przyjęte w przedsiębiorstwie normy, podpisane umowy o współpracy, itp.)
Podlegają obowiązkowi ewidencji księgowej	Nie są ewidencjonowane w księgach rachunkowych
Dokumentem je potwierdzającym jest dowód księgowy	Są dowolnie dokumentowane (np. poprzez umowę, list, e-mail)
Przykłady operacji gospodarczych	Przykłady pozostałych zdarzeń gospodarczych
zakup maszyn, urządzeń, materiałów do produkcji wypłata wynagrodzeń pracownikom otrzymanie zapłaty za towar, otrzymanie darowizny opłacenie podatku	zawarcie umowy z nowym pracownikiem umowa o założeniu konsorcjum wyznaczenie norm zużycia materiałów w przedsiębiorstwie otrzymanie zamówienia

Plan kont biuro rachunkowe Lódź

Plan kont – układ kont księgowych przyjęty w danym podmiocie gospodarczym w celu uporządkowania ewidencji operacji gospodarczych, uwzględniający przepisy prawa oraz potrzeby zarządzających. Plan kont ma formę szczegółowej listy określającej porządek poszczególnych kont w księdze.

Plany kont są często do siebie podobne w różnych przedsiębiorstwach, co może być związane z wymogami prawnymi danego państwa. Podobieństwa planów kont mogą również wynikać z faktu, że większość księgowych przy jego tworzeniu posiłkuje się wzorcowymi planami kont dostępnymi w rozmaitych publikacjach fachowych, adaptując wzorzec do potrzeb jednostki gospodarczej.

W Polsce zgodnie z zapisami Ustawy o rachunkowości jednostka powinna m.in. posiadać dokumentację dotyczącą zakładowego planu kont ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej (Art. 10 Ustawy o rachunkowości).

Operacja gospodarcza biuro rachunkowe Lódź

Operacja gospodarcza – zdarzenie gospodarcze, które powoduje zmiany w składnikach bilansu.

Cechy charakterystyczne operacji gospodarczych:

1. ścisły związek z przedmiotem działalności prowadzonej przez jednostkę,
2. określenie terminu wystąpienia operacji – data,
3. obowiązek udokumentowania,
4. masowość i powtarzalność powtarzania,
5. wywołanie zmian w składnikach bilansu,
6. wyrażone są wartościowo.

W operacjach gospodarczych wyróżniane są:

1. operacje bilansowe (bezwynikowe),
2. operacje wynikowe.

Operacje gospodarcze powodujące zmiany w składnikach bilansu przyczyniające się do przemieszczania jego składników nazywane są operacjami gospodarczymi bezwynikowymi (bilansowe operacje gospodarcze); np. spłata kredytu gotówką.

Wśród nich rozróżnia się:

• operacje aktywne, powodujące zmiany wyłącznie w aktywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje pasywne, powodujące zmiany wyłącznie w pasywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje aktywno-pasywne zwiększające, wzrost aktywów i pasywów (suma bilansowa wzrasta),
• operacje aktywno-pasywne zmniejszające, spadek aktywów i pasywów (suma bilansowa maleje).

Drugą grupą są operacje, które prowadzą do powstania zysku lub straty. Są to tak zwane operacje wynikowe np. przychody ze sprzedaży usług.

Dowód księgowy biuro rachunkowe Lódź

Dowód księgowy − dokument będący podstawą dokonanego zapisu w księgach rachunkowych (np. faktura VAT).

Ustawa o rachunkowości wymaga, aby dowód księgowy zawierał:

• określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego
• określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej
• opis operacji gospodarczej, oraz jej wartość, w miarę możliwości określoną także w jednostkach naturalnych
• datę dokonania operacji, a także datę wystawienia dowodu (gdy sporządzono go pod inną datą)
• podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów
• stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, dowody księgowe powinny być:

• rzetelne - zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej
• kompletne
• wolne od błędów rachunkowych

Niedopuszczalne w dowodach księgowych jest dokonywanie wymazywania i przeróbek.

Wyróżnić można następujące rodzaje dowodów księgowych:

• zewnętrzne własne - przekazane w oryginale kontrahentowi
• zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów
• wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki

Podstawą do zapisów w księgach rachunkowych mogą być również dowody księgowe:

• zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów kilku dowodów źródłowych, które muszą być wymienione w dowodzie zbiorczym
• korygujące
• zastępcze - wystawione do czasu otrzymania dowodu zewnętrznego obcego
• rozliczeniowe - ujmujące dokonane uprzednio zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych

Kontrola dowodów księgowych prowadzona jest przez głównego księgowego lub upoważnione przez niego osoby. Potwierdzeniem przeprowadzenia kontroli jest podpis osoby odpowiedzialnej. Wyróżnia się:

• Kontrolę merytoryczną, która polega na zbadaniu danych zwartych w dokumencie pod względem ich zgodności z rzeczywistością, zbadaniu celowości operacji gospodarczej z punktu widzenia gospodarczego, zbadaniu zgodności z przepisami prawnymi.
• Kontrolę formalno-rachunkową, która ma na celu wykrycie wszystkich błędów formalnych oraz rachunkowych.

Dokument księgowy, który zawiera braki lub nieprawidłowości zwracany jest do odpowiedniej komórki lub osoby odpowiedzialnej w celu dokonania odpowiednich korekt.

 Dowody księgowe przechowuje się w taki sposób aby zabezpieczyć je przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnieniem, uszkodzeniem, zniszczeniem. Dowody księgowe przechowywane są w postaci oryginalnej, w określonym porządku w podziale na okresy sprawozdawcze.Mogę być przechowywane:

• w siedzibie firmy,
• poza siedzibą firmy, należy to zgłosić do właściwego urzędu skarbowego w terminie 15 dni od daty ich wydania, w razie kontroli trzeba zapewnić dostępność dokumentów podmiotowi kontrolującemu.

Dokumenty księgowe najczęściej przechowywane są przez okres 5 lat (wyłączając sprawozdania finansowe). Czas przechowywania dokumentów zależny jest od daty przedawnienia zobowiązania podatkowego.