E-faktura biuro rachunkowe Lódź

E-faktura (faktura elektroniczna) – dokument elektroniczny mający cechy faktury.

W Polsce rozporządzenie ministra finansów z dnia 14 lipca 2005 roku w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej zrównało e-fakturę z fakturą tradycyjną, papierową. Od 1 stycznia 2011 obowiązuje rozporządzenie z dnia 17 grudnia 2010 w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 249, poz. 1661), bardziej liberalne niż poprzednie, ponieważ pozostawia podatnikowi swobodę w zakresie sposobu zapewnienia autentyczności i integralności e-faktury.

Za pomocą e-faktury można rozliczać się tak samo jak przy użyciu faktury tradycyjnej. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego faktura przesłana w formie elektronicznej, a następnie wydrukowana u odbiorcy nadal może być traktowana jako faktura tradycyjna (papierowa) i nie musi spełniać wymagań dla faktury elektronicznej.

Stosowanie e-faktury ma wiele zalet:

1. oszczędność – w porównaniu z tradycyjną fakturą odpadają koszty przesyłki pocztowej,
2. terminowość oraz bezpieczeństwo przesyłki – w porównaniu z tradycyjną fakturą znika ryzyko niedostarczenia faktury,
3. wygoda przechowywania – faktura elektroniczna nie zajmuje tyle miejsca co faktura papierowa, poza tym można ją przejrzeć w dowolnej chwili (na swoim komputerze lub wysyłając zapytanie do jej wystawcy).

Podstawowym warunkiem stosowania faktur w formie elektronicznej jest uzyskanie wcześniejszej akceptacji od kontrahentów. Wystawianie i przesyłanie e-faktur można rozpocząć następnego dnia po dokonaniu akceptacji przez odbiorcę. Z akceptacją e-faktur ściśle wiąże się też utrata prawa do ich wystawiania. Podatnik traci prawo do stosowania faktur elektronicznych (w przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury) od dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji.

Faktury elektroniczne można korygować i wystawiać ich duplikaty. Powinny mieć one co do zasady formę elektroniczną. Wyjątkowo w przypadku przeszkód formalnych lub technicznych, uniemożliwiających wystawienie i wysłanie tych dokumentów w formie elektronicznej, dopuszcza się wystawienie dokumentu papierowego (na przykład gdy kontrahent cofnie akceptację).

E-faktury powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formacie, w którym zostały przesłane, w sposób gwarantujący autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści, jak również ich czytelność przez cały okres ich przechowywania. E-faktury przechowuje się tak długo jak papierowe, to jest do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Podatnik ma obowiązek:

• umożliwić organom podatkowym oraz organom kontroli skarbowej natychmiastowy (bez zwłoki), pełny (bez wyjątków) i ciągły (bez przerw) dostęp drogą elektroniczną do faktur
• umożliwić udokumentowany pobór i odczyt e-faktur przez te organy (czyli np. udostępnić komputer, ewentualnie łącze do internetu, i oprogramowanie niezbędne dla obsługi e-faktur)
• udostępnić tym organom dane dotyczące autentyczności pochodzenia i integralności treści każdej faktury przesłanej w formie elektronicznej (np. informacje dotyczące certyfikatów).

Dla kontroli podatnik powinien przechowywać również:

• oświadczenia o akceptacji odbiorcy faktury na otrzymywanie faktur drogą elektroniczną,
• dowody dopełnienia obowiązków informacyjno-zgłoszeniowych wobec naczelnika urzędu skarbowego oraz naczelnika urzędu celnego,
• dowody na istnienie przeszkód formalnych lub technicznych w skorygowaniu e-faktury drogą elektroniczną w sytuacji, gdy do e-faktury wystawiono korektę papierową,
• dokumentację dotyczącą bezpiecznego podpisu elektronicznego lub wymiany danych elektronicznych EDI dotyczącą podatnika i jego kontrahenta.

Faktury elektroniczne w Polsce w 2007 roku były stosowane w niewielkim zakresie – 7% nabywców otrzymywało, a 3% sprzedawców wysyłało tego typu rozliczenia. W krajach UE, które zrezygnowały z bezpiecznego podpisu elektronicznego, e-faktury są wykorzystywane w znacznie większym stopniu – w Danii ponad 2/3 wszystkich faktur w obrocie to faktury elektroniczne OIOXML, Szwecja i Finlandia dzięki przejściu administracji publicznej na fakturowanie elektroniczne spodziewają się oszczędności rzędu 365 milionów euro rocznie.

Dekretacja biuro rachunkowe Lódź

Dekretacja – zarządzenie odpowiedniej osoby, dotyczące zwłaszcza pism wpływających do komórki organizacyjnej, nadaje właściwy bieg dokumentacji wpływającej zgodnie z przyjętą instrukcją kancelaryjną lub innymi przepisami regulującymi obieg danego rodzaju dokumentów (np. księgowych).

Zgodnie z instrukcją kancelaryjną adnotacja umieszczana na piśmie (dokumencie) lub do niego dołączona, powinna wskazywać komórkę organizacyjną (osobę) odpowiedzialną za załatwienie danej sprawy. Może również określać sposób lub termin załatwienia sprawy.

Pisma przychodzące najpierw są rejestrowane a następnie przekazywane do dekretacji. W urzędzie administracji publicznej dekretacją zajmuje się kierownik urzędu lub wyznaczona przez niego osoba. Zadekretowane dokumenty przekazywane są następnie przez sekretariat do właściwych komórek organizacyjnych. Przesyłki zadekretowane do załatwienia przez komórkę organizacyjną mogą być przyjęte do załatwienia bezpośrednio przez kierownika komórki lub ponownie dekretowane innej osobie przy założeniu, że ponowna dekretacja nie może wprowadzać zmian w sposobie i terminie załatwienia sprawy. Zmiany może dokonać tylko dekretujący.

Sposób wykonania dekretacji jest zależny od obowiązującego w danej komórce organizacyjnej systemu kancelaryjnego. Dekretacje wykonane w systemie EZD (Elektroniczne Zarządzanie Dokumentacją) potwierdza się podpisem elektronicznym poprzez dołączenie danych identyfikujących imię, nazwisko i stanowisko osoby dokonującej tej czynności do dekretowanej treści.

Natomiast w systemie tradycyjnym dekretacji dokonuje się na przesyłkach w postaci papierowej. Polega ona na odręcznym umieszczeniu odpowiednich informacji bezpośrednio na przesyłce, wraz z datą i podpisem dekretującego. W systemie tym dopuszcza się możliwość korzystania z narzędzi informatycznych w celu dokonania dekretacji pod warunkiem późniejszego przeniesienia jej w formie dekretacji zastępczej na dokument w postaci nieelektronicznej.

W sądownictwie niektórych krajów wypisywaniem dekretacji zajmuje się asystent sędziego. W Polsce, zgodnie z przepisami prawa, zajmuje się tym bezpośrednio sędzia.

W księgowości dekretów używa się, aby ująć zdarzenie gospodarcze w systemie finansowo-księgowym firmy. Dekretując zdarzenie gospodarcze, np. wystawienie faktury kosztowej, osoba odpowiedzialna powinna oznaczyć dany dokument, np. fakturę, w ten sposób aby można było przenieść operację do systemu księgowego. Dekret powinien zawierać numery kont księgowych, na których powinna zostać umieszczona operacja gospodarcza, krótki opis operacji gospodarczej, podpis osoby dekretującej, datę zdarzenia gospodarczego i kwotę. Po zadekretowaniu zdarzenia gospodarczego, co najczęściej następuje poprzez wystawienie dekretu na danym dokumencie, np. fakturze lub poleceniu księgowania, taki dokument można wprowadzić do systemu księgowego, czyli zaksięgować.