Należności krótkoterminowe biuro rachunkowe Lódź

Należności krótkoterminowe – to wszystkie należności z tytułu dostaw i usług, niezależnie od terminu spłaty oraz całość lub część należności z innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, które są wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego.

Wśród należności krótkoterminowych, oprócz ogółu należności będących efektem bezgotówkowej sprzedaży materiałów, towarów, produktów, ujmuje się wymagane w ciągu 12 miesięcy:

• należności z tytułu rozliczeń publiczno-prawnych (ceł, dotacji, podatków, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych),
• należności z tytułu leasingu finansowego,
• należności od pracowników, od właścicieli,
• należności dochodzone na drodze sądowej.

Należności krótkoterminowe ujmuje się w bilansie w grupie aktywów obrotowych. Są one wyceniane w bilansie w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności. Kwota wymaganej zapłaty oznacza wartość nominalną powiększoną o ewentualne odsetki, gdy dłużnik nie dokonał spłaty w ustalonym terminie. Ostrożność w wycenie należności oznacza, że jednostka powinna ocenić czy istnieje ryzyko niewpłynięcia części bądź całości środków od dłużników, nie rzadziej niż na dzień bilansowy. Jeśli tak – jednostka powinna utworzyć odpis aktualizujący należności. Zmniejsza on wartość należności w bilansie i jest dla firmy kosztem. Wskazówki dotyczące zasad tworzenia odpisów zawarte są w Ustawie o Rachunkowości.

Dzialalność finansowa biuro rachunkowe Lódź

Działalność finansowa – działalność przedsiębiorstwa, której przedmiotem jest pozaoperacyjne pozyskiwanie źródeł finansowania lub ich spłata (oraz związane z tym pieniężne koszty i korzyści), w wyniku których ulega zmianie wysokość i struktura wniesionego kapitału własnego oraz zadłużenia finansowego jednostki.

Działalność finansowa stanowi jeden z trzech z trzech podstawowych rodzajów działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo – obok działalności operacyjnej i inwestycyjnej.

Według ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku:

Przez działalność finansową rozumie się pozyskiwanie lub utratę źródeł finansowania [zmiany w rozmiarach i relacjach kapitału (funduszu) własnego i obcego w jednostce] oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści. (art. 48b, ust. 3, pkt. 3)

W działalności finansowej przedsiębiorstwa wykazuje się m.in.:

• Wpływy:
  • z wydania udziałów (akcji) i innych instrumentów kapitałowych oraz dopłat do kapitału,
  • z emisji długo- i krótkoterminowych dłużnych instrumentów finansowych,
  • zaciągnięcie kredytów i pożyczek (łącznie ze zrealizowanymi różnicami kursowymi),
  • pieniężne korzyści związane bezpośrednio z pozyskaniem kapitału.
• Wydatki:
  • płatności na rzecz właścicieli akcji lub udziałów jednostki z tytułu ich wykupu i zwrot dopłat do kapitału,
  • z tytułu podziału zysku, w tym z lat poprzednich,
  • spłata kredytów i pożyczek (łącznie ze zrealizowanymi różnicami kursowymi)
  • poniesione koszty na spłatę zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego,
  • zapłacone odsetki, prowizje bankowe i inne pieniężne koszty związane bezpośrednio z pozyskiwaniem kapitału.

Aktywa biuro rachunkowe Lódź

Środki gospodarcze, aktywa – kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, uzyskane w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Jeśli zasób majątkowy nie spełnia któregoś z powyższych kryteriów, nie może być ujęty w bilansie.

Przykład: w sklepie znajdują się jogurty, a ich termin przydatności do spożycia upłynął; przedsiębiorstwo odzieżowe posiada w magazynie tkaniny, które uległy trwałemu zabrudzeniu – w obu przypadkach nie jest spełnione oczekiwanie, że składnik przyniesie w przyszłości korzyści, nie powinien być zatem ujęty w bilansie. Przykład drugi: zatrudnieni są pracownicy, ale ich umiejętności i wiedzę trudno wiarygodnie wycenić i kontrolować, nie są więc zgodnie z prawem bilansowym ujmowani wśród aktywów.

Jednostka gospodarcza nie musi mieć prawa własności do składnika majątkowego, aby ująć go w bilansie. Jednym z przykładów jest obowiązek ujęcia bilansowego aktywów, które stanowią przedmiot leasingu finansowego, a do których prawo własności posiada podmiot finansujący, do momentu spłaty całości zobowiązań z tytułu umowy leasingowej.

Środki gospodarcze klasyfikuje się według możliwości ich zamiany na gotówkę, upłynnienia (stopnia płynności). Kierując się zasadą wzrastającej płynności jako pierwsze należy zaprezentować w bilansie aktywa trwałe, które stosunkowo trudno zamienić na gotówkę w krótkim czasie, następnie bardziej płynne aktywa obrotowe. W ramach tych dwóch grup należy ująć aktywa według postaci, w jakiej występują i przedstawionej poniżej kolejności:

• majątek trwały, aktywa trwałe:
  • wartości niematerialne i prawne,
  • rzeczowy majątek trwały, należności długoterminowe,
  • inwestycje długoterminowe,
  • długoterminowe rozliczenia międzyokresowe,
• majątek obrotowy, aktywa obrotowe:
  • zapasy, rzeczowe aktywa obrotowe,
    • materiały,
    • produkcja niezakończona (półprodukty i produkcja w toku),
    • produkty gotowe (wyroby gotowe, usługi),
    • towary,
  • należności krótkoterminowe,
  • inwestycje krótkoterminowe, w tym.m.in.:
    • papiery wartościowe,
    • środki pieniężne,
  • krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Struktura aktywów jest zależna od specyfiki działalności jednostki, rodzaju branży, technologii wytwarzania i asortymentu produktów. Wysoki udział aktywów trwałych w ogólnej sumie aktywów świadczy o małej możliwości dostosowania się jednostki do zmieniającego się otoczenia.

W warunkach gospodarki opartej na wiedzy pojęcie majątku coraz częściej nabiera szerszego znaczenia wykraczającego poza tradycyjne zbywalne zasoby przedsiębiorstwa. Pojęcie majątku używane w szerokim sensie obejmuje obok rzeczy i praw majątkowych, również zdobytą wiedzę i umiejętności przynależne osobie fizycznej, a więc wykwalifikowanemu pracownikowi. Tego rodzaju niematerialne zasoby stanowią kluczowy czynnik generujący wpływ korzyści ekonomicznych do organizacji opartej na wiedzy, np. przedsiębiorstwa doradczego lub informatycznego.

Uzyskanie prawdziwego i rzetelnego obrazu takiej organizacji w jej sprawozdaniu finansowym może wymagać fakultatywnego rozbudowania bilansu o kategorię aktywów kompetencyjnych, które dzieli się na następujące pozycje: wiedza, umiejętności, doświadczenie, projekty badawcze. Podstawą normatywną dla uzupełnienia sprawozdania finansowego o te kategorie nie są przepisy prawa bilansowego w aktualnie obowiązującej formule, ale zasada wyższości treści nad formą, która obliguje jednostkę do ujawniania zasobów i zdarzeń gospodarczych zgodnie z ich treścią ekonomiczną i rzeczywistością gospodarczą, a nie tylko normą prawną.